Geçtiğimiz Ocak ayıydı onları tanıdığımda. Bir grup genç, ellerinde termoslar ve altlarında bisikletlerle sokak sokak dolaşıp sokakta yaşamak zorunda bırakılan çocuklara, sokak satıcılarına, müzisyenlere sıcak çorba dağıtıyordu.
Ben de bir gece boyunca onlarla birlikte “takılıp” yaptıkları bu iç ısıtıcı dayanışmalarını izledim, röportaj yapıp videoya kaydettim. Hiç öyle ideolojik sloganlara, büyük büyük laflar etmiyorlar. Bunun kalıcı bir çözüm olmadığını ama kalıcı çözüm olmamasının da bir şeyler yapmamanın bahanesi olamayacağının bilincindeler. “Elimizden gelen bu ve biz de bunu yapıyoruz işte” naifliğindeler daha çok.
O esnada bilinçli olarak sormadığım bir soru vardı: “Bu dayanışma devam edecek mi?” Çünkü bireysel veya kitlesel olarak yaptığımız bir çok dayanışmada benzer sorun vardı: SÜREKLİLİK! Soruyu soramamamın nedeni de cevabının belirsiz veya olumsuz olmasından duyduğum korkuydu açıkçası.
Üzerinden aylar geçti, ve geçtiğimiz günlerde bir telefon geldi ekipten. Bu sene havaların soğumasıyla tekrar sokaklara dönmüşler, özellikle mültecilerin yoğun olarak yaşadığı sokaklarda çorba dağıtımına başlamışlar. Böylece o esnada cevabından korktuğum için soramadığım soru da cevaplanmış oldu: “Evet, bu dayanışma devam edecek ve hali hazırda da ediyor.”
Nakit yardımı kabul etmeyen ekibin geçen sene kullandıkları termoslar deforme olmuş, yenilerine ihtiyaçları varmış. Ayrıca dağıtıma katılmak isteyen gönüllülere de ekibin kapıları sonuna kadar açık. Kendilerine şu linkten ulaşabilirsiniz: http://on.fb.me/1QGxNco
Sokakları Isıtan Ekip Geri Döndü! from KAZIM KIZIL on Vimeo.
