Şu sıralar ismi Manchester United’la anılan, Napoli’nin Senegalli yıldızı Kalidou Koulibaly, Players Tribune sitesinde “kardeşlik” temalı, ırkçılık karşıtı bir yazı yayımladı:
“Bence çocuklar dünyayı yetişkinlerden daha iyi anlıyor. Özellikle, diğer insanlara nasıl davrandığımız sözkonusu olduğunda.
Söyleşilerde kimi zaman taraftarların ırkçı davranışlarıyla karşılaştığımda nasıl hissettiğim soruluyor.
Bence bunu yaşamadan anlamak pek mümkün değil. Bu hakkında konuşulması zor ve çirkin bir şey. Ancak yine de bunu açıklayamaya çalışacağım.
Ama önce, ‘nefret’ hakkında konuşmalıyız. Futbol oynarken hayatımda ırkçılıkla ilk karşılaşmam birkaç sezon önce Lazio’ya karşı oldu. Top her ayağıma geldiğinde ıslıkları duyuyordum. Emin olamadım. Daha sonra Lazio taraftarlarının maymun sesleri çıkardığını fark ettim. Sahayı terk etmeyi ama düşündüm ama bu tam da onların yapmamı istedikleriydi.
Hakarete uğramış, incinmiş hissettim. Hatta bu, kendinizden utandığınız bir noktaya kadar gidebiliyor. Bir süre sonra maçın hakemi maçı durdurdu. Yanıma geldi ve “Kalidou, seninleyim. Dert etme. Maçı tamamlamak istemiyorsanız, bana söyle” dedi. Taraftarlara anons yapıldı. Üç dakika sonra maç tekrar başladığında sloganlar durmamıştı.
Maç bittiğinde soyunma odasında çok sinirli bir şekilde gidiyordum. Maç öncesi benden formamı isteyen küçük maskot yanıma geldi, elimi tuttu. Olanlardan dolayı çok üzgün olduğunu söyledi. Bu beni çok etkiledi. İşte çocukların ruhu. Dünyada eksikliğini duyduğumuz da bu.
Fransa’da Saint Dié adlı şehirde Senegalliler, Faslılar ve Türklerle büyüdüm. Babam Senegal’den gelmişti. Annemi getirene kadar haftanın yedi günü çalıştı. Ben Fransa’da doğdum. 6 yaşımda ilk kez Senegal’e gittiğimde çok şaşırmıştım. Annem tüm çocuklara futbol ayakkabısı almaları için onlara yalvardığımı hatırlatıyor. Ama annem ‘Ayakkabılarını çıkar. Ve onlar gibi oyna’ demiş. O andan sonra futbolu hiç bırakmamışım.
Siyah, beyaz, Arap, Afrikalı, Müslüman, Hıristiyan ‘Fransızlar’ın içinde büyüdüğüm için herkesi kardeşim olarak görürdüm. Eğer açsak Türk yemeği yerdik veya Senegal yemeği. Hepimiz eşittik. 2002 Dünya Kupası’nda Senegal-Fransa maçı oynanırken okuldaydık. Öğretmen ‘Kitaplarınızı açın’ dedi ama biz hayal ediyorduk. Henry’yi, Zizou’yu, Diouf’u… Bir süre sonra öğretmen de dayanamadı ve bizi maçı izlemeye götürdü. Maçtan sonra mahallede tüm Senegalliler’in sokaklarda dans ettiğini hatırlıyorum.
İtalya’ya futbol oynamaya geldiğimde bir çocuktum. Yüksek seviyede taktik öğrenerek daha iyi bir futbolcu oldum. Gerçek bir Napolili ve aile babası oldum. Artık Fransa’ya döndüğümde arkadaşlarım beni ‘Senegalli’ diye çağırmıyor. ‘Napolili’ diyorlar.
Medyascope'un haftalık e-bülteni
Andaç'a abone olun
Editörlerimizin derlediği öngörüler, analizler, Türkiye’yi ve dünyayı şekillendiren haberler, Medyascope’un e-bülteni Andaç‘la her çarşamba mail kutunuzda.
Şimdi beni biraz daha iyi tanıyorsunuz.
Evet, ben bir futbolcuyum.
Siyah bir futbolcuyum.
Ama bundan ibaret değilim.
Müslümanım. Senegalliyim. Fransızım. Napoliliyim.
Bir babayım.
Belki birbirimizden farklıyız. Ama hepimiz kardeşiz.”
