1973 yılında, film yapımcısı Benoît Jacquot, Jacques-Alain Miller vasıtasıyla Jacques Lacan’a, Lacan ve öğretisi hakkında bir film yapmak için başvurdu. Lacan projeyi kabul etti ve nihayetinde Miller tarafından sorulan sorulara Lacan’ın yarı doğaçlama verdiği cevaplar şeklinde bir çekim gerçekleştirildi. ORFT tarafından sipariş edilen, edit edilmiş nihai film iki bölüm halinde “Televizyon” başlığıyla prime-time’da yayınlandı (art arda iki cumartesi akşam 8:30’da).
“Télévision” metni Miller ve Lacan arasında filme alınan diyaloĞun kısmen yeniden yazılmış transkripsiyonudur. Önce Fransa’da Seuil Yayınları’ndan küçük bir kitap halinde basılmış, sonra 2001 yılında, konuşmaların transkripsiyonundan farklı olarak Lacan’ın yazılarını bir araya getiren Autres écrits başlıklı gövdeye dahil edilmiştir. Lacan buna, Jacques-Alain Miller’e referansla “Beni sorgulayan, beni nasıl okuyacağını da bilir” şeklinde bir epigraf koymuştur. Denis Hollier, Rosalind Krauss ve Annette Michelson tarafından yapılan İngilizce çeviri ilk kez Joan Copjec editörlüğünde 1987’de October dergisinin 40. sayısında çıkmıştır. Bu metni Monokl Yayınları 2013’te Ahmet Soysal çevirisi ile Türkçeye kazandırmıştır. İzlediğiniz bölümün yeniden yazılmış hali sayfa 44’te bulunmaktadır:
“– Böyle olmakla beraber, size, psikanalist olarak, fantazm’a indirgediğiniz bu dünyada daha iyi olmak için geliniyor. İyileşme de bir fantazm mıdır?
– İyileşme, acı çekenin, bedeninden ya da düşün- cesinden acı çeken birinin sesinden yola çıkan bir talep. Şaşırtıcı olan, buna yanıt olmasıdır, ve tıbbın her zaman hedefine sözcüklerle varmış olmasıdır. Bilinçdışı saptandığından önce nasıldı? Bir pratiğin işlemek için aydınlatılmış olmaya ihtiyacı yoktur: bundan bunu çıkarabiliriz.”
Konuşmanın orijinali ise şöyledir:
J.A. Miller: Et quand on vient vous trouver, vous psychanalyste, c’est pour aller mieux, et dans ce monde que vous réduisez allègrement au fantasme. La guérison, vous considérez que c’est un fantasme aussi ?
J. Lacan. La guérison, c’est une demande qui part de la voix du souffrant, d’un qui souffre de son corps ou de sa pensée. L’étonnant est qu’il y ait réponse, et que cette réponse de tout temps dans la médecine, la médecine ancienne tout au moins, qui de tout temps dans la médecine, ait fait mouche par des mots. Comme était-ce avant que fût repéré l’inconscient ? Eh ben c’était pareil : la médecine faisait mouche dans une grande part de son champ, avec des mots. Ce qui prouve qu’une pratique n’a pas besoin d’être éclairée pour opérer.
