“Sedat Peker’in açıklamaları dolayısıyla devlet-siyaset-örgütlü suç ilişkilerinin gündemdeki ağırlığı devam ediyor. Konu, devletin “meşru zor kullanma tekeli” ile yakından ilgili. Modern devlet, zor kullanma tekeline ancak hukuk düzeni içinde yani anayasa ile çerçevelenmiş bir düzene bağlı olarak sahip olabilir. Buna karşılık, geleneksel anlamda devletin meşruluğu, adalet içinde davranması ile mümkündür. Bunu anlatan metafor olarak “daire-i adalet”, devleti dünya bahçesinin duvarı olarak nitelemektedir. Türkiye’de modern devletin kuruluş süreci, geleneksel adalet anlayışıyla örülmüş duvardan, hukuk devleti duvarına geçiş olarak anlaşılabilirse, bu duvarın oluşmasındaki bir zafiyet bugünkü devlet-örgütlü suç ilişkisinde ortaya çıkmaktadır. Peker’in “Teşkilat-ı Mahsusa’nın sembolü yerde kalmaz” diyerek referans yaptığı bu zafiyet, devletin kendi içinde suç işleyen görevlilerin ‘cezasızlığı’ ile de karşımıza çıkmaktadır. Devletin, kendi varlığını korumak için ‘istisnai’ (olağanüstü) durumlarda hukuk dışına çıkabildiği doğrudur. Ancak modern devlette bu istisnai durumlar da hukukla düzenlenmektedir. Türkiye’nin sorunu, istisnai durumların istisna olmaktan çıkıp olağan dönemdeki hukukun üstünlüğünü de tahrip etmesidir. Peker’in iddialarının aydınlatılması bu açıdan önemlidir. Şimdi, geçmişte Uğur Mumcu cinayeti bağlamında Mehmet Ağar’a atfedilen ‘Bir tuğla çekilirse duvar çöker, altında kalırız’ sözünün üstüne gitmek ve bütün karanlık ilişkileri aydınlatmak zamanı değil midir? Tuğlayı çekmenin zamanı hâlâ gelmemiş midir?”
Prof. Dr. Levent Köker, Hukuk ve Demokrasi’de yorumluyor…
