Depremin ardından Söğütlü Köyü’ne gidiyoruz. Kahramanmaraş-Pazarcık’a bağlı bu mahallede 50’den fazla ev yerle bir olmuş. “Fay buradan geçmiş çok konuşuldu, o yüzden mi geldiniz?” diyor biri. “Yok” diyoruz, burada örnek bir çalışma yapılıyormuş onu duyduk, Halkevleri köyün aşevi, tuvalet, çadır ihtiyacını karşılamış. Köylülerle birlikte, dev bir kazanda yemek pişiriyorlardı gittiğimizde. “Yardım geldi mi ?” diye soruyoruz, “Biz bize yeteriz” diyor biri. Bakıyoruz, gerçekten de yetmişler.
Depremin ardından Söğütlü
Söğütlü Köyü’nün 15 cenazesi var. Bazı köylüler Kahramanmaraş merkezde yaşamını yitirmiş, bazıları köyde. Depremin ilk günü enkaz altından gelen sesleri duyup, hiçbir yardım gelmediği için yurttaşların bekleyerek öldüğünü söylüyorlar. “İlk gece burada olsaydınız, delirirdiniz” diyor biri: “Çay içer misiniz? Açlığınız var mı?”
Teşekkür edip çaylarını içiyoruz. Sohbetteki bu hızlı geçiş bizi mahcup ediyor. Misafirin açlığını, taze acılarının önüne koyuyorlar hemen: “Buradan yolu geçen biri ‘açım’ dese bütün evler kapılarını açar elbirliğiyle doyurur.”
“Halkevleri olmasa biz mahvolmuştuk”
Kepçe sesi bölüyor sohbeti, kendi çabalarıyla buldukları kepçe ile köyü yeniden kurmaya çalışıyorlar. Nasıl yaptıklarını sorduğumuzda, Halkevlerini gösteriyorlar. Halkevci bir genç, ismi Anıl Aktaş. Depremden sonra beraberindeki insanlarla buraya koşmuş. Köyde yok, yok. Normale dönmek için köylülerle birlikte çalıştıklarını anlatıyor Anıl. Çadırlar tamam, yemek tamam, sarf malzemeleri tamam, tuvalet tamam, çay ocağı tamam. “Halkevleri olmasa biz mahvolmuştuk, çok teşekkür ederiz” diyor biri. Bir de enkazlar kaldırılsa “tastamam” olacak.
Temel ihtiyaçlar için şu an yurt dışında olan köylülerin yardım gönderdiklerini söylüyorlar. Yaptıkları yemekleri, komşu köylerle de paylaşıyorlar: “Biz iyiyiz bazı köylerin durumu daha kötü.”
Küçük bir morgu da olan gasilhaneye götürüyor Anıl bizi, “Cenazelerimizi burada yıkadık” diyor
Geçimlerini hayvancılıkla sağlayan köylü, bakanlıktan yardım bekliyor
Hayvancılıkla geçinen köyde en az 400 hayvan telef olmuş. Köylüler, hasar tespiti yapılmadan enkazı kaldırmamak için hayvanlarını kurtaramadı. Yetkililerin konuyla ilgili ödemeleri yapmamalarından endişeleniyorlar. Nihayet yetkili birileri gelip mühürlemiş ahırları fakat hayatta olan ve annesi ölen hayvanlar için süt yardımı gerekiyor.
Yetkili kurumların bu sorunu çözmekte yetersiz ve ilgisiz olduğuna dikkat çekiyorlar. Hayvancılık buradaki köylünün temel geçim kaynağı, yakınlarını kaybeden köylüler bu sorunun çözülmesini talep ediyor. Çok fazla göç olduğu için malum soruyu soruyoruz, cevap açık: “Ne olursa olsun yaşlılar köyü terk etmek istemiyor.”
