Rock müziğinin en önemli grupları arasında yer alan İngiliz Suede, çıkış albümlerinin 30. yıl dönümünü yeni bir albümle kutlamaya hazırlanıyor. İlk albümün en önemli şarkıları arasında Animal Nitrate yer alıyor. Grup üyeleri, bu şarkıyı nasıl yazdıklarını anlattı.
Brett Anderson, solist ve söz yazarı
İlk konserimizi 1989’da baggy ve shoegaze döneminde yaptık. Genç ve etkilenebilir olduğunuzda, moda olan herhangi birine benzemek istersiniz ancak o zamanlar bu tür gruplardan biri olmak için müzikal yeteneklerimiz yeterli değildi. Haftada üç kez prova yapmaya ve üç kişiye çalmaya devam ettik. Yavaş yavaş Suede olmada gerçekten iyi hale geldik, kendi kimliği olan bir şey. Hâlâ üç kişiye çaldığımızda setimizde The Drowners, Metal Mickey ve My Insatiable One gibi şarkılarımız vardı. Sonra aniden basın bize ilgi göstermeye başladı. Melody Maker bizi kapağına koyarak henüz bir tekli yayınlamadan bizi ‘Britanya’nın en iyi yeni grubu’ ilan etti. The Drowners 49 numaraya, Metal Mickey ise 17 numaraya yükseldi. ‘Kendi yolunda devam etme’ tutumunu hiç sevmemiştim – Pretenders veya The Smiths gibi olmak istedim, zeki müzik yapan ancak kesinlikle pop dünyasında olan gruplar.
Bernard [Butler, gitarist], Animal Nitrate için akorları buldu ve üzerine bir davul makinesiyle bir kaset verdi. Çalışma başlığı Dixon’dı çünkü Dixon of Dock Green’in temasını andırıyordu. Onu aldım ama hiçbir şey yazamadım, hiçbir şeyin iyi olduğunu düşünemedim. Bir gece Islington’daki Powerhaus’ta bir konserdeydim ve sarhoş bir konuşmada ‘Animal Nitrate’ ifadesini duyduğumu sandım. Onu yazıp unuttum, ertesi gün not defterimi açtım ve orada duruyordu. Şarkıyı benim için açtı. Birdenbire sözleri oldu.
Daha karanlık temalı bir pop şarkısı yazma fikrini her zaman sevmiştim, bu yüzden Animal Nitrate‘de şiddet dolu, cinsel, ayrıcalıksız bir dünya çağrıştırmak istedim. Ben sosyal konutlarda büyümüştüm ve o arka plandaki başarısızlıklar, hayal kırıklıkları ve karanlığı anlatmaya çalışıyordum. Şarkıyı Brit ödüllerinde çaldık. O zamanlarda o kadar fenomendik ki bizi görmezden gelemiyorlardı, ama sanki partiye çakılmışız gibi hissettim. Top 10’a çıktıktan sonra BBC Radio 1 yöneticileri bizimle iletişime geçti ve şarkının ne hakkında olduğunu sordu. Sanırım bizi anlamışlardı ve bir Frankie Goes to Hollywood anı istemiyorlardı. İnsanların hoş bir ezgiye eşlik edeceklerini, ancak sözlerin rahatsız edici olduğunu seviyorum, sanki tehlikeli bir hayvanı evlerine gizlice sokmuşuz gibi.
Mat Osman, bas gitar
Animal Nitrate’ı ilk kez, Premises adlı yerde prova yaptığımız Hackney’deki bir kasette duydum. Müzik tamamen şekillenmişti. Bernard – istediğinde – gerçekten ilginç caz akorları yapabilir ancak bu şarkı çok daha doğrudan ve direkt. O zamanlar çok fazla Nirvana dinliyordu, bu da gitar çalışına yansıyordu. Şarkının bazı bölümleri Smells Like Teen Spirit‘e çok benziyor. Sanırım hepimiz Animal Nitrate‘in çok iyi bir şarkı olduğunun farkındaydık, neredeyse o zamana kadar yaptığımız şeyin özeti gibiydi. İzleyicileri düşünerek yazdığımız ilk şarkıydı – insanların dinlediğini biliyorduk. Bilmiyorum, belki bu yüzden nakaratında bir çağrı ve karşılık öğesi var ancak 1992 Reading festivalinde çaldığımızda izleyicinin tepki verdiğini görebiliyordunuz.
Kaydetmesi kolaydı. Şarkının temposu konusunda çok tartıştık tartıştık. Yapımcı Ed Buller daha hızlı, biz daha sıkıcı olsun istedik. Bernard ritim ve solo çaldı, Johnny Marr gibi. Simon [Gilbert, davullar] ve ben de ona eşlik ettik.
En büyük hitimiz değil ama Suede ile en çok ilişkilendirilen şarkı olabilir. İlk üç videonun hepsi Kuzey Londra’daki barlarda ve sosyal konut alanlarında ucuzca yapıldı, oralar büyüdüğümüz yerlere benziyordu. Animal Nitrate için, bir önceki gün giydiğimiz kıyafetlerle geldik, ama kağıttan yapılmış bir domuz başı ve kostümle boyanmış kadınlarla. Bütün süre boyunca kimse kapıya vurmadı. Sanırım insanlar tüm bu garip karakterlerin içeri girdiğini gördü ve “Acaba orada ne tür tuhaf bir seks partisi oluyor?” diye düşündüler, ama ne bulabileceklerini öğrenmek istemediler.
*Suede’nin ilk albümünün 30. yıldönümü için remastered bir versiyonu olan Suede30, 7 Temmuz’da piyasaya çıkacak.
Suede, İngiliz alternatif rock grubu. 1989’da Londra’da kurulan grup, Britpop döneminin önemli bir temsilcisi olarak tanınır. İlk kadrosunda Brett Anderson (vokal), Bernard Butler (gitar), Mat Osman (bas gitar), Simon Gilbert (davul) ve Justine Frischmann (ritim gitar) bulunuyordu.
Suede, ilk albümü “Suede” ile 1993 yılında büyük çıkış yapmıştı. Bu albüm, eleştirmenler tarafından büyük övgü toplamış ve İngiltere’de zirveye yerleşen “The Drowners” ve “Metal Mickey” gibi single’ları içermişti. Grup, ardından 1994 yılında çıkardığı ikinci albümü “Dog Man Star” ile başarıyı sürdürmüştür. Ancak, bu albümden sonra gitarist Bernard Butler gruptan ayrılmıştır.
Medyascope'un günlük e-bülteni
Andaç'a abone olun
Editörlerimizin derlediği öngörüler, analizler, Türkiye’yi ve dünyayı şekillendiren haberler, Medyascope’un e-bülteni Andaç‘la her gün mail kutunuzda.
Butler’ın ayrılışından sonra Suede, yeni gitarist Richard Oakes’ı kadrosuna katmış ve 1996 yılında “Coming Up” adlı üçüncü albümünü yayınlamıştır. Bu albüm, grup için ticari anlamda büyük bir başarı olmuş ve hit single’larla dolu bir albüm olmuştur. Suede, 1999 yılında “Head Music” ve 2002 yılında “A New Morning” albümlerini çıkarmış ancak bu dönemde ticari başarıları azalmıştır.
Grup, 2010 yılında yeniden bir araya gelerek “Bloodsports” adlı bir albüm çıkarmıştır. Bu albüm, eleştirmenler tarafından olumlu karşılanmış ve uzun bir aradan sonra başarılı bir dönüş yapmıştır. Daha sonra 2013 yılında “Night Thoughts” ve 2016 yılında “The Blue Hour” albümlerini yayınlamışlardır.
Suede, 30 yıllık kariyeri boyunca alternatif rock müziğine önemli katkılarda bulunmuş ve sayısız hayran kitlesi kazanmıştır. Kendine özgü müzik tarzı, Brett Anderson’ın karizmatik vokali ve şarkı yazarlığıyla dikkat çekmiştir. Suede, İngiliz rock müziğinin önemli bir parçası olarak kabul edilmektedir.
Kaynak: Guardian
