Türkiye derin bir ekonomik krizin içinde. İktidar, bu krizden çıkışın yolunu ararken milyonlarca kişi hayat pahalılığı altında eziliyor, ülkeden gitmeyi düşünüyor ya da geleceğini öngöremiyor. Yine de bir şekilde hayattayız, mücadele ediyoruz.
Sizden ekonomik krizin sizi nasıl etkilediğini, ağırlaşan koşulların hayatınızı nasıl değiştirdiğini duymak istemiştik.
Tasarruf edebiliyor musunuz? Ay sonunu getirebiliyor musunuz? Çocuğunuzun okul taksitini ödeyebildiniz mi? En son ne zaman güzel bir restoranda sevdiklerinizle birlikte yemek yediniz? İşten atıldınız mı? İflas ettiniz mi? Yurt dışına tatile gidebiliyor musunuz? En son ne zaman ayakkabı aldınız? Geleceğe umutla bakabiliyor musunuz? Mutlu musunuz? Hayatınızda neler değişti?
Şimdi sıra geldi görüşlerinizi, yaşadıklarınızı yayınlamaya…
(Eda Saraç, 33, İstanbul)
“Uçak yerine otobüse binmeye başladım. Tatil planlarımı ertelemeye başladım. Bununla beraber, masraflarımda kısıntıya gittim. En son yaz başında ayakkabı almıştım; kışın ayakkabı alacağımı düşünmüyorum. Bu yaz sadece 4-5 parça kıyafet aldım. Normalde her yaz 10 ‘dan fazla elbise alırdım”.
(Anonim, 56, İstanbul)
“Oğlum bir yıl önce kanser tedavisinin ardından işe başladı. İstanbul’da yaşıyor. Henüz 24 yaşında. Karı-koca emekli öğretmeniz. Kendi durumumu kale almıyorum ama en çok oğlum gibi gençlerin geleceğine dair çaresizliğimize kahroluyorum”.
(Anonim, 56, Ankara)
“56 yaşında, özel sektörde orta kademe yönetici emeklisiyim. 30 yıldır ilk defa 2 yıl arka arkaya tatile gidemedik. 3. yılda bu yaz ancak bir ahbabımızın daveti ile onlarda kalarak 5 günlük tatil yapabiliyoruz. Küçük azınlıkların cenneti yaşayabilmesi için çoğunluğun cehennemi yaşaması gerektiğine inanan idarecilere mi yanarken alkışlayanlara mı daha çok öfkelenmeli bilemez olduk”.
Medyascope'un haftalık e-bülteni
Andaç'a abone olun
Editörlerimizin derlediği öngörüler, analizler, Türkiye’yi ve dünyayı şekillendiren haberler, Medyascope’un e-bülteni Andaç‘la her çarşamba mail kutunuzda.
“Ekonomik kriz, orta ve dar gelirli kesimleri çok etkiledi”
— Anonim, 70, Mersin
(Anonim, 23, İstanbul)
“Önceden az bir harçlık ile rahatça karnımı doyururken eğlenirken her istediğimi yaparken şimdi bunlardan birini yapmak için seçmem gerekiyor”.
(Anonim, 56, İstanbul)
“Memurum Ankara’da. Kiralar aşırı derecede arttı. Bir belirsizlik var kimse önünü göremediği için. Herkes tutturabildiğine fiyat artışı yapıyor. Fırsatçı çok halkımızda. Mevcut hükumetle sorunların çözülebileceğini düşünmüyorum. Bir muhalefetin olmadığını da seçim yenilgisiyle gördük ve hissettik. İki çocuğum var, liseye geçtiler. Geleceklerinden çok endişeliyim”.
(Anonim, 43, Ankara)
“Artan kira fiyatları ve hayat pahalılığı nedeniyle 43 yaşımda evimi kapatıp annemin evine döndüm. Aylık gelirimiz en temel insani ihtiyaçları bile karşılamaya yetmiyor. 20 yıldır arabam var ancak masraflarını karşılayamadığım için yakında arabamı da satmak mecburiyetinde kalacağım. Bırakın, ‘Vay be biz bayağı zenginmişiz’ dedirten 20 yıl önce yapabildiklerimizi, kazancımızla 1 yıl önce yapabildiklerimizi bile yapamıyoruz. 5 yıl öncesine kadar yılda bir defa yurt dışına, yurt içinde de vakit buldukça en az 3-4 defa seyahate çıkıyordum. Şimdi bırakın yurt dışını, yurt içi seyahat bile imkansız. 5 yıldır cep telefonumu yenilemedim ve bozulursa ne yapacağıma dair fikrim yok”.
“Hayal kuramamak çok acı”
— Anonim, 28, Ankara
(Anonim, 43, Balıkesir)
“Ekonomik kriz ve yüksek enflasyonun hanemize önemli etkisi, fiyat algımızın kırılmış olması. Artık bir ürünün referans fiyatının ne olduğunu algılayamıyoruz. Satın aldığımız üründen kazık mı yedik, iyi fiyata mı aldık, anlayamıyoruz. Bunun bir yansıması da satıcılar yönünde; zira kimileri bu krizi fırsata çevirip sebepsiz zenginleşme yaşarken kimi esnafsa iflas ediyor. Günün sonunda yüksek fiyatlı ve kalitesiz ürünler ile baş başa kalıyoruz”.
(Anonim, 28, Ankara)
“Benim için en büyük sorun kira. Geçen sene 4 bin TL’ye anlaştığım yere şimdi 13 bin TL istiyorlar. Mecburen çıkacağım, hayatımı zorlaştırıyorlar. Yine benzer fiyatta bir yer bulacağım ama. Diğer sorun asgari ücretin bir tık üstü kazanmam. Nasıl geçineceğim bilmiyorum. Geçen sene ufak bir araba da alırım diyordum ama artık hayal oldu. Hayal kuramamak çok acı”.
(Doğan Özkan, 44, İstanbul)
“Artık dışarıda yemek yemek için çok özel bir gün olması gerekiyor”.
