Sınanmadan nutuk atmanız “adil” bir insan olduğunuz anlamına gelmez. Şehvetinizi “tevazu” ile örtmeniz onu görünmez kılmaz. “Samimiyet” buhranlarının topluma faydası olmaz. “İyi” birisi olmanız, size kendinizi başkalarına dayatma hakkı tanımaz. Korkuların ve hatıraların diri, fay hatlarının hareketli olduğu bir zamanda onların üstüne yürümek “cesaret” değil sorumsuzluktur.
Kimse kendini kandırmasın, ötekini avutmasın, “demokrasi kazandı” martavalı da okumasın. Altılı Masa’da olanın adı bit pazarında at pazarlığıdır. Kemal Bey’in adaylığına karşı çıkanları, onun kimliğini zırh edinerek taşlamak ise zorbalıktır. Mesele Kılıçdaroğlu’nun kimliği değil eylem ve söylemleridir. 2014 ve 2018’de gösterilemeyen cesaret 2023 yılında fırsatçılık şeklinde zuhur etmiştir.
Kemal Kılıçdaroğlu’nun cumhurbaşkanı adaylığı hem usul hem de esas yönünden sakattır. Usul yönünden sakattır zira oluş şekli taşlanan “sağcılara” taş çıkartacak derecede pazarlıkçı ve dayatmacıdır. Esas yönünden sakattır zira üç aydır yürüttüğü kampanya ve kullandığı dil, iktidarın siyasi jargonuna ve olası kirli oyunlarına hizmet etmenin ötesine geçememiştir.
Usulden başlayacak olursak; nam-ı diğer Bay Kemal umanlara umduklarını, zorda olanlara arzuladıklarını ve direnemeyenlere duymak istediklerini söyleyerek kendisini Altılı Masa’ya dayatmış ve nihayetinde arzu ettiği adaylığı almıştır. Tabii HDP’nin TİP’leşmesi de bu adaylıkta önemli rol oynamıştır. Toplumsal muhalefeti ise onlara görmek istediklerini vererek yanına çekmiştir. Erdoğan’ın 2002’de liberallere yaptığını Kılıçdaroğlu, 2022’den beri solculara yapıyor.
Bu adaylıkta istişare yok, ortak akıl yok, uzlaşı yok. Bu “siyasetsizliğe” razı gelmek iktidara alan açmak demek. Erdoğan’ın Kurtulmuş-Soylu ve diğer birçok kişiye yaptığını, Kemal Bey Babacan-Davutoğlu ve diğerlerine yapmıştır. Cülus olarak makam dağıtarak toplumun adayı olamazsınız. Bu şekilde gerçekleşecek olası bir kazanım, nemalanmayı değil nemalananı değiştirir sadece.
Siyaseti öldürmeye azmeden iktidar karşısında, siyaseti canlı tutmak için bunca mücadele verilmiş ve onca bedel ödenmişken şimdi bir de muhalefet tarafından siyasetin işportaya çıkarılması kabul edilebilir değil. Siyasette münakaşa, münazara ve müzakere olur. Uzlaşıya böyle varılır. Demokrasi böyle inşa edilir. Ama Bay Kemal’in adaylığında bunlardan hiçbiri yok.
Esasa gelecek olursak; Türkiye’de siyasetin son 15 yılı kutuplaşma üzerinden dizayn edilen ayrıştırma-çatışma zeminine oturmuşken, halkın terazisi olan sandığın kefelerine bu halin sembolleşmiş iki ismi olan Erdoğan ve Kılıçdaroğlu’nun çıkarılması akla, mantığa ve moral duygulara aykırıdır. İktidarın milleti sürüklediği sefaletten ve yaşattığı adaletsizlikten mütevellit oy oranlarında yaşayacağı olası erozyonu tehlikeye atmaktır bu. İnsanları kutuplaşmanın yarattığı buzulların içine hapseden rejimin işini kolaylaştırmaktır bu. Bastırılan korkuların gün yüzüne çıkarılmasına fırsat veren bir adaylıktır bu.
Toplumun değişim arzusunu istismar edip, kavramların içini boşaltmaktan başka bir şey yaptığı yok Kemal Bey’in. Bir yanda andımız diyeceksiniz diğer yanda HDP’yi ziyaret edeceksiniz. Tutarlılık bunun neresinde? Herkese boncuk dağıtmak mıdır demokrat olmak? Helalleşme deyip 11 yıl önceki Roboski katliamı mağdurlarının ailelerini ziyaret edeceksiniz ama rahmetli Deniz Poyraz’ın annesini bir kere bile ziyaret etmeyeceksiniz. Aynı anda hem ülkücü hem de solcu olan dünya üzerinde yaşayan tek kişi Bay Kemal.
Kılıçdaroğlu’nun adaylığı uzlaşı kültürü ile inşa edilip oybirliği ile kararlaştırılsa, söylemleri tutarlı olsa ve adaylık kampanyası kutuplaşmayı sona erdirecek bir dil ile yapılsaydı amenna, bu vaziyet adaylıkların en anlamlısı olabilir ve herkese umut aşılayabilirdi. Kemal Bey muhalefeti iktidara değil de rejime karşı yapabilseydi değişimin öncüsü olabilirdi. Lakin durum bunun tam tersi. Cumhuriyet tarihinin en “ticari” cumhurbaşkanlığı adaylığı ile karşı karşıyayız.
Nihayetinde boşuna zorlamayın bu dayatmadan bir hikâye çıkmaz. Boşuna siyah-beyaz reklam filmleri çekerek yurttaşların duygularını istismara da yeltenmeyin. Her şey yapmacık, her şey sahte ve her şey ucuz bu resimde. Hiçbir şey içselleştirilmiş değil Bay Kemal’de. Yapaylık almış başını yürümüş muhalefette.
Medyascope'un haftalık e-bülteni
Andaç'a abone olun
Editörlerimizin derlediği öngörüler, analizler, Türkiye’yi ve dünyayı şekillendiren haberler, Medyascope’un e-bülteni Andaç‘la her çarşamba mail kutunuzda.
Bay Kemal masaya ağırlığını, diğer herkesin özgül ağırlığını yok ederek koydu. Masada oturan liderlerin şu saat itibari ile temsil ettikleri toplumsal kesimlerde itibarları kalmamıştır. Adaylık makamına belediye başkanlarının omuzlarında da yükselmedi Bay Kemal, onların üstüne basarak çıktı oraya. Kaldırılan ellere eşlik eden düşük yüzlerin başka bir açıklaması yok?
Kendinizi “dayatarak” mı taçlandıracaksınız CUMHURİYET’i demokrasi ile? Türkiye zorbalığa karşı “direnemeden” mi İYİ olacak? GELECEK kişisel menfaat kokan “pazarlıklarla” mı inşa edilecek? DEVA olarak gördüğünüz “ilkeler ve değerler” bunlar mı? Çatışarak ve “hesaplaşarak” mı barışacak HALKLAR? Siyasi “ahlak” yasasından kastınız SAADET Motel mi?
Muhalefet, bu adaylığın handikaplarını bilerek ama toplumun duygu ve düşünce dünyasını yok sayarak, romantik heveslerle ve hesaplaşma hırsıyla milleti ateşe attı. Tarihin en kritik ve en zorlu dönemlerinden birinde, üstelik hem parlamentoyu hem de cumhurbaşkanlığını kazanmamız şartken, olası en riskli adayla gidiyoruz seçimlere.
Müstakbel Cumhurbaşkanı Bay Kemal, sizden öncekine boyun eğmedik ki size eğelim. Size ve sizin gibilere reverans etmek; Ali İsmail Korkmaz, Deniz Poyraz, Eren Bülbül ve daha nice yitip giden canların hakkına girmek demek. Bir düzeni değiştirmek için onu alt etmek yetmez sadece. Aklınızda sonrası için bir nizam fikri olması gerekir. Bu olmadığı takdirde yaşanacak olan, seçimi kim kazanırsa kazansın şiddetli bir kaostan başka bir şey değildir.
Yukarı tükürsek bıyık aşağı tükürsek sakal. Muhalefetin aczi ile iktidarın gadri arasında bir tercihe zorlanıyor millet. Ama tüm bu kirli siyasi ortama rağmen toplumun değişime olan arzusu ve çatışmaya olan direnci hâlâ çok yüksek. Umarım bu arzuyu söndürecek, direnci kıracak gelişmeler yaşanmaz. Türkiye, tarihinin kritik dönemeçlerinden birinde… Allah yardımcımız olsun!
