Los Angeles Lakers’ın 37 yaşındaki yıldızı LeBron James’in bir hayali var… NBA’de iki oğluyla beraber aynı takımın formasını giymek.
Sports Illustrated‘dan Chris Ballard’ın yazdığı “LeBron James Wants to Play With His Sons, Bronny and Bryce. Got a Problem With That?/Kral’ın büyük planı: LeBron James, iki oğlu Bronny ve Bryce ile birlikte aynı takımın formasını giymek istiyor!” başlıklı yazıyı Medyascope Spor Servisi olarak sizler için çevirdik.
Biyolojik olarak konuşmak gerekirse, bir gencin beyni tren enkazı gibidir. Yeni başlayanlar için, çeşitli bölgelerin birbirleriyle iletişimini sağlayan kaplama, miyelin bakımından düşüktür. Bu arada prefrontal korteks, örgü hızında gelişiyor. Bu nedenle bir çocuğun bir zamanlar kabul ettiği şeyler “ebeveynlerinin ne hakkındaki konuştuklarını bildikleri fikri gibi” aniden yeniden değerlendirme adına olgunlaşmış gibi görünüyor. Böylece görünüşte dürtülerine göre hareket etmenin yanı sıra, gençler ebeveynlerinden uzaklaşmaya programlanır. Bu gayet doğal ve sağlıklıdır ancak ebeveynler için işleri daha kolay hale getirmez. LeBron James gibi çok başarılı ve zengin birisi için bile.
Bundan bahsettim çünkü LeBron’un iki genç oğlu var, bu noktaya varan her ebeveyn için olduğu gibi şaşırtıcı sonuçlar ortaya çıkarabilir. “Kral” lakaplı oyuncu bu yaz memleketi Akron-Ohio’da “Çocuklarınızın kendi başlarına büyüdüğünü görmek hem acı hem tatlı bir duygu” dedi. O zamanlar James, iki oğlu Bronny (17) ve Bryce (15) ile birlikte oturuyordu. Ve iki tane genç kız çocuğu babası olduğum için beyin kimyası, özgürlük ve kalan her konuda üzüntüsünü paylaşıyorum. James annesinden uzak şekilde büyümek konusunda kendi deneyimlerinden ve çocukları için en iyi olana nasıl odaklanmaya çalıştığından da bahsetti. “Çünkü içinde bulunduğumuz hayatta, mutluluğu bulmak cehennem kadar zor” ifadelerine yer verdi.
37 yaşında 20. profesyonel basketbol sezonuna giren LeBron mutluluğu tanımlamak için birçok şey yaptı. Bir devlet adamı ve avukat haline geldi; milyarder oldu, para, zaman ve altyapıyı memleketine geri götürdü, çocukluk arkadaşlarının hayatlarını daha iyi hale getirdi, oynadığı her takıma şampiyonluk getirdi, zamana meydan okudu ve karısı Savannah ile birlikte, her şey düşünüldüğünde normal görünen üç çocuk yetiştirdi.
Şimdi LeBron kariyerinin ve hayatının bir sonraki aşamasına geçiyor, tıpkı bir yetişkin olarak kendi yolculuğuna çıkmaya hazırlanan en büyük oğlu gibi. Geleneksel olarak ebeveyn ve çocuğun yollarının ayrıldığı nokta burasıdır, biri spot ışığından çekilirken, diğeri sahneye adımını atar.
Ancak James’in aklında farklı bir şey var. NBA’de, şu anda lisedeki son yılında olan oğlu Bronny ile birlikte oynayabilecek kadar kalmayı hedefliyor. Eğer bunu başarabilirlerse, bu onları baba-oğul olarak bir NBA maçında birlikte oynayan ilk ikili ve dört büyük Amerikan erkek sporunda da sadece dördüncü ikili yapacak. (Gordie Mark ve Marty Howe ile NHL’de, Ken Griffey ve Tim Raines ise MLB’de oğulları ile oynadılar.)
LeBron bu planını ilk olarak şubat ayında The Athletic‘e “Son yılım oğlumla birlikte olacak ve bu para ile ilgili değil” diyerek duyurmuştu. NBA dünyası bunu yorumlamaya başladı. Bu LeBron için ne anlama geliyor, Lakers için, lig dengesi için…
Tabii ki bu senaryo, sınıfının ilk 50 yeteneği arasında gösterilen 1.88 metrelik kombo gard Bronny’nin NBA’de forma giyebilecek kadar iyi olacağı dahil olmak üzere birçok varsayıma dayanıyor. Ve dahası hayatını basketbol oynayarak devam ettirmek istediği bile henüz belli değil… Sadece varsayıma dayanıyor.
Medyascope'un günlük e-bülteni
Andaç'a abone olun
Editörlerimizin derlediği öngörüler, analizler, Türkiye’yi ve dünyayı şekillendiren haberler, Medyascope’un e-bülteni Andaç‘la her gün mail kutunuzda.
Sonrasında daha büyük sorular da mevcut, örneğin: Bir babanın oğluna bu kadar büyük toplumsal beklentiler koyması hakkında ne hissediyorsunuz? Ve tüm varsayımlardan sonra, Bronny NBA’e yükselemezse ne olur? Ya da NBA’de yer alabilirse ama bu büyük ölçüde babasının etkisinden kaynaklanıyorsa? Bunu iyi hissettiren bir hikaye mi yapıyor (destekleyici baba oğlunun hayallerine ulaşmasına yardım ediyor) ya da bir süperstar ayrımcılığı mı?
Her neyse, birçok insan konuyu farklı açılardan tarttı. Temmuz ayında aileyi haftasonu basketbol turnuvasında yakaladığımda, her türlü basketbol hareketi sosyal medyada incelenmekte olan Bronny, geri kalanımız neler olduğunu merak ederken, izleyicilerle kaynaşmıştı bile.
20 yıl önce LeBron, ulusu değiştiren bir gençti. St.Vincent-St. Mary High’ı art arda eyalet şampiyonluklarına taşıdıktan sonra, Sports Illustrated’ın kapağında “Selected One” (Seçilmiş kişi) başlığı ile yer aldı. Hikaye Danny Ainge’in, James’in NBA draftında ilk sırada seçileceğini söylediğini aktarıyordu.
O yıl rakip lise olan Buchtel’de softball oynayan ve basketbol fenomeni hakkında çok az şey bilen Savannah Brinson ile tanıştı. AppleBee’de bir grup buluşması Outback Steakhouse’da bir randevuya yol açtı. İkili takip eden birçok olay boyunca birbirine bağlı kaldı. Cavs yılları, The Decision, Miami’deki şampiyonluklar. 2004 yılında LeBron James Jr. adında bir çocukları oldu. Üç yıl sonra ise Bryce Maximus dünyaya geldi. Çift 2013’te evlendi, bir yıl sonra da Zhuri Nova dünyaya geldi.
Tüm bunlar boyunca LeBron ve Savannah, Akron şehri ile olan bağlarını korudu. Çocuklarını yakınlarda büyüttüler. Bronny Old Trail School’a gitti. Tüm ebeveynler gibi keskin kurallar koydular. 13 yaşına kadar cep telefonu yok. Instagram 14 yaşına kadar yok. Güvenlik sebebiyle futbol oynamak yasak. Savannah “anormal durumda çok normal” olmaya çalıştıklarını söylüyor. Ayrıca “dikkatli olmalı ve burada büyük bir dünya olduğunu ve işlerinin onları korumak olduğunu anlamaları gerektiğini” ifade ediyor.
Bronny ilk olarak dördüncü sınıfta AAU takımında oynayarak kamuoyu tarafından bilinir oldu. Sahanın etrafında dolaştı, üçlük attı, biraz babasının küçültülmüş versiyonu gibi görünüyordu. 11 yaşına geldiğinde ESPN, Kentucky ve Duke’tan burs teklifi almıştı.
Bronny 14 yaşında bir karşılaşmadaki ilk smacını yaptığında ebeveyn gururu yaşayan LeBron, koltuğundan adeta uçtu. Takımın yaptığı ilk alley-oop’u için sahaya fırladı. Bu sırada ayakkabısı ayağından çıktı. O zamanlar bazı eleştirmenler tarafından abartılı tepki veren ebeveyn olarak nitelendirildi ve yoğun eleştiri aldı. Yine de diğerleri bu davranışı, kendi babasıyla hiçbir ilişkisi olmayan bir adamdan aptalca bir baba sevinci olarak gördü (LeBron annesi Gloria’nın soyadını almıştı).
Bronny 2019’da Instagram’a katıldığında, kendisi olmaktan farklı hiçbir şey yapmadan 48 saat içerisinde 1 milyon takipçiye ulaştı. Şu anda da yalnızca 17 post atmasına rağmen 6,4 milyon takipçisi bulunuyor. Üniversiteye gitme kararı alırsa (bunu daha sonra ele alacağız) yeni NIL laws (sıfır yasaları) uyarınca, yaptığı sponsorluk anlaşmaları büyük ihtimalle rekorlar kıracak. Endüstri tahminleri, değerini yıllık 6 milyon doların üzerine çıkarıyor.
Bu sonbaharda Bronny, LeBron’un 2018’de Lakers ile sözleşmesini imzalamasının ardından ailesinin taşındığı Los Angeles’taki Sierra Canyon School’da son sezonunu geçirecek. Ona ikinci sınıf öğrencisi kardeşi Bryce eşlik edecek. Ziyaret ettiğim hafta sonunda, hepsi St. V’s’de en iyi potansiyele sahip genç oyuncularla dolu bir basketbol vitrini olan The Battle için Ohio’ya dönüyorlardı. Gerçekten de bu bir James ailesi etkinliği. Bronny U-17 liginde Blue Chips için oynayacak. Turnuva formatı eski takımı ile bir araya gelmesine izin veriyor. Bryce da LeBron’un sponsor olduğu U-16 takımı olan Strive for Greatness ile sahaya çıkacak. Çocuklar için takım arkadaşlarıyla zaman geçirmek, sahada boy göstermek ve özellikle Bronny için profilini ileri taşımak için bir şans. LeBron içinse bu daha da karmaşık.
Turnuvadan önceki cuma günü saat 15:30’da Akron şehir merkezindeki St. V’s spor salonunda fotoğraf çekimine yarım saat kaldı. Ve bu bir yıldönümü: İlk SI (Sports Illustrated) kapağından bu yana 20 yıl geçti. Bugün LeBron, bu konunun baskısı olan bir tişört giymeyi tercih etti.
Bryce, LeBron ve Bronny, 1 Temmuz’da Akron’daki St. Vincent–St. Mary Lisesi’nde SI için fotoğraf çektiler. Free Agent dönemi başladığı sırada Bronny ve Bryce stilistleri tarafından planlanan kıyafetlerle poz veriyorlar. Yeşil şortlar, yeşit kesitleri bulunan ayakkabılarla ve yeşil tribünlerle eşleşiyor. Ama ter rahatsız ediyor. LeBron yüzünü buruşturuyor. LeBron’un ekibinden birisi (anladığıma göre bir PR temsilcisi, vakfının lideri ve bir makyaj sanatçısı olmak üzere 11 kişi) endüstriyel boyutta siyah bir fan getiriyor. Bir hava akımı meydana geliyor. Şimdiye kadar, Bronny poz verme konusunda pratik yapıyor ve çeşitli yüz ifadeleri deniyor. Gözlük takan Bryce, uzun kollarıyla ne yapacağından emin olmadan gergin görünüyor. Onları katlamak mı? Onları yanına sallamak mı? Pozlar arasında kollarını sallıyor.
LeBron James’in annesi Gloria oğlunun ebeveynliğini, kendi hayatındaki eksiklikten kaynaklandığını söylüyor. “Her zaman iyi bir baba olacağı konusunda kararlıydı. Ve bunu gösteriyor.”
LeBron öğleden sonra boyunca dikkatliydi. Bryce’ın tişörtünden bir parça tiftik alıyor. Pozları önce o modelliyor. Çocukları izliyor ve sonra taklit ediyor. Bir düşüş anı geldiğinde LeBron hep hareket halindedir. Bir top alıyor ve aydınlatma teçhizatını savunma oyuncusu olarak kullanarak bir hareket gösteriyor. Topu arkasından geçiriyor, spin hareketini yapıyor ve ardından sol turnikeye gidiyor. Sarı bir not defteri alıp notlar karalamaya başlıyor (sağ eliyle şut atıyor ama sol eliyle yazıyor).
Bu esnada, lig dinamikleri çalkalanıyor. Bir gün önce (30 Haziran) Kevin Durant takasını istedi. Ardından NBA serbest oyuncu piyasası açıldı. Şimdi domino taşları düşüyor. Öğleden sonra Jazz, büyük bir paket karşılığında Rudy Gobert’i Timberwolves’a takas etti. Her geçen dakika Los Angeles’ta James’e katılma arzusu bulunan Durant veya Kyrie Irving hakkında daha fazla spekülasyon ortaya çıkıyor (Dört yıl önce bu hafta sonu LeBron Lakers ile imzalamıştı). Ama onu tanıyanlar bir değişim hissediyor. Oyunun dışına bakarak büyük resmi düşünüyor. En azından şimdilik, babalık işleri önce geliyor. Öğleden sonra karaladığı notlar? Bunlar takas senaryoları değil. Öğleden sonra çalıştıracağı Blue Chips antrenmanı için driller.
Şu anda, üçü de her biri bir topla uzak taraftaki potaya yöneliyor. Biri şut atar diğerleri onu taklit eder. Y’deki herhangi bir baba ve çocukları olabilirler, sadece baba sahanın dışından arkadan seken şutları tekrar potaya gönderiyor. Sol el jumperlar, el altından spinler, voleybol seti atışlarına ve son olarak smaç girişimlerine gidiyor. Bryce tek el smaca giderken, Bronny çift el smaç tercih ediyor. Sonrasında LeBron alfa baba hamlesini yaparak, tüm gücüyle smaç vuruyor. Çocuklara işaret ederek, “Tamam biz iyiyiz” diye ilan ediyor.
Tüm bu zaman boyunca, kişisel kameramanı, kendi çocukluğundan yakalamasını istediği anları kayda alıyor. LeBron’un yetiştirilme tarzı iyi bir şekilde kronikleşmiştir: O ve Gloria, tek başlarına ayda 22 dolarlık bir daire kiralayana kadar kanepeden kanepeye taşınırlar. Göreceli istikrar ve ardından yoğun şöhret. Gloria mükemmel olmadığını söylüyor ancak olmayı denedi. Bazı mantraları tekrarladı, “alçak gönüllü olmak, olumlu olmak, takdir etmek ve bulunduğunuz koşulların kim olduğunuzu veya hayatta nereye gittiğinizi belirlemesine izin vermemek”. O da ne olursa olsun denedi.
Bryce ve Bronny, babalarının dikkatli bakışları altında meydan okuyorlar.
Başka bir ebeveynin karşılaştığı durumu asla bilemezsiniz. Etki ve imkanların girdabı. Her durum farklıdır. Ancak çoğu bu mikro ölçekte gerçekleşir. James için öyle değil. O ve Savannah, dünyanın gözünün önünde, çoğu ünlüden bile daha fazla ebeveynlik yapmalıdır. Çünkü gerçekten kaç insan LeBron James kadar küresel çapta tanınabilir? Bir düzine mi? Belki daha az? Şimdiye kadar, James ailesi hem açık bir şekilde kamusal hem de yoğun bir şekilde özel olan bir yaklaşım benimsemiştir. LeBron ailenin videolarını Instagram’da yayınlıyor: Taco salıları, baba ve oğullar şut ve penetre çalışıyor, dans partileri ve doğum günleri. Çocukların öne çıkan hareketlerini büyük bir coşkuyla tweetliyor.
2019 yılında kameralar bir Amazon belgesel dizisi olan “Top Class” için Bronny ve Sierra Canyon’daki takım arkadaşlarını takip etmeye başladı. Bu okul seçimi bile görünürlük anlamına geliyordu. Sierra Canyon her yıl bir medya günü düzenliyor, ESPN’de yayınlanıyor ve uluslararası hazırlık turlarına çıkılıyor. Bronny zaten hayatının büyük bir kısmını kameralar önünde yaşadı. Aynı zamanda LeBron bu kamera önünde yer almanın küratörlüğünü yapıyor. Medya şirketi tarafından kesintisiz olarak üretilen “Top Class”ın yapımcılarından. Aynı şey Youtube’daki yuvarklak masa talk show’u “The Shop” için de geçerli.
Gloria’nın da dediği gibi LeBron ve Savannah, çocuklar ve şöhret arasında tampon görevi görüyor. Konsept mantıklı: Medya ve halk, aileniz için bir imaj yaratacaksa, bunun gerçekleşmesini izlemek yerine, neden kontrolü siz ele almıyorsunuz? Bu yüzden kesintisiz olarak çalışmaya başladım diyor LeBron James. “Medyanın anlatıyı değiştirmesinden ya da yaptığım şey hakkında kendi anlatılarını seçmesinden bıktım.” Bunun, çocuklarına verebileceği bir başlangıç olduğunu düşünüyor: “Üzerlerinde çok fazla baskı olduğunu biliyorum.”
Ancak Bronny, önceki nesiller için mevcut olmayan bir yan faydaya sahip: kurduğu markanın değeri. Bu NIL parasını toplayabilir ya da video oyunları gibi diğer tutkulara yönlendirmek için ismini kullanabilir. (Zaten esporun en büyük isimlerinden biri olan FaZe Clan ile bir ortaklık kurdu) Hatta Prens Harry ve Meghan Markle gibi imparatorluktan ayrılıp kendi imparatorluğunu kurabilirdi. Ne de olsa o da kraliyet ailesinden. Fotoğraf çekiminden hemen sonra konuşmak için St.V’s kafeteryasındaki bir masada toplanıyoruz. LeBron, Bronny ve Bryce’ın arasında oturuyor. Bana söylendiğine göre, Bryce’ın ilk röportajı ve Bronny’nin ilk gerçek röportajlarından biri.
Çocuklar kibar ama biraz suskun. Bazı sorularda yüzlerini buruşturuyorlar ya da birbirlerine bakıyorlar. Annelerini ve ebeveyn olarak rolünü sorduğumda olduğu gibi. “Umm…Hmmm…” LeBron gülerek lafa dalıyor. “Hepiniz anneden korkuyor musunuz?”
Bronny saygılı ve soru soranın gözlerinin içine bakıyor. Soruları doğrudan kısaca ele alıyor: “Ben basketbolun içine doğdum, bu yüzden bu yolun seçilmiş olduğunu düşünüyorum. Ama babam basketbolla ilgilenmemek istiyorsam, istediğim yolu seçmeme izin verecek kadar rahat. Ama bence basketbol kesinlikle benim işim olacak.” Bryce ise daha az inançla olsa da, basketbolun kendi işi olduğunu söylüyor: “Sadece denedim ve gerçekten hoşuma gitti.” Bronny NBA’de oynamayı umduğunu söylüyor, ama bunu kesin olarak görmüyor. “Ne olacağını göreceğim, basketbol oynamaya devam edeceğim, eğer ben bu yoldan gitmeye devam edersem ne olacağını göreceğiz. NBA beni kabul etmezse, devam edeceğim.”
Bronny kamuya açık alanlarda akranlarına karşı daha az çekingen. Oyun oynamayı, snowboard yapmayı, şakalaşmayı ve dans hareketlerini kayda almayı seviyor. Şimdi bir ilişkisi var ve araç kullanmak için ehliyete sahip. Babası onu iyi bir sürücü olarak görüyor. Yakındaki bir koltuktan konuşmayı dinleyen James ailesinin en küçük ferdi yedi yaşındaki Zhuri ise “Ben iyi bir bisikletçiyim” diyorum. Ailesi basketbol oynamaya hiç ilgi göstermediğini söylüyor.
Bronny her zaman “Junior” tanımından erkenden uzaklaşmaya çalıştığını söylüyor: “Her zaman takma adlar alırdım. Ancak sadece Bronny benimle kaldı. Ama kendi hikayemi inşa etmek ve bu yolda ilerlemek istiyorum. Aynı LeBron yolunda ilerlemek istemiyorum.”
Konuşmamız boyunca LeBron dinliyor, ara sıra devreye giriyor. İki hedefi olduğu izlenimini edindim. Birincisi, çocuklara röportaj deneyimi kazandırmak. Ancak babanın yanlarında hazır bulunduğu şekilde. İkincisi, herhangi bir ebeveyn gibi, James süreci de modellemeye çalışıyor. Çocuklarının söylediği her şeyi ve nasıl söylediğini takip ediyor. Bazı anlarda benimle olduğu kadar onlarla da konuşuyormuş gibi davranıyor, aile ideallerinin pekiştirilmesini sağlıyor. LeBron ve Savannah bu konuyla ilgili ortak bir noktaya değiniyor. Turks and Caicos Adaları’nda yakın zamanda yaptıkları bir tatilde, geceleri bir masanın etrafında toplandılar ve dünyanın durumunu ve çocukların koşullarını tartıştılar. LeBron günlük zorluklar hakkında endişeleniyor. Mesela oğulları yolda kenara çekilirse diye çekinen baba James: “Sırf LeBron’un oğlusun diye öyle bir beklentin olamaz. Daha da dikkatli olmalısın, çünkü bilmiyorsun. Araba kullanan bir çocuğu olan siyah baba olmak korkutucu bir şey. Bu çocuklar çok iyi tanınıyorlar ve evden ayrılıyorlar, kızımız okulda. Yüzde yüz güvende hissettiğin tek zaman çocuklarının evde olduğu zamandır.” Böylece çemberi daha belirgin çiziyorlar.
LeBron, bir dağcı için destek halatı metaforunu kullanıyor: “Hepimiz kendi başımıza tırmanabileceğimizi biliyoruz, ancak birlikte yapmak çok daha kolay. Yaşadıklar birçok şeyi bilebilecek kadar gencim, ama bazı şeylerden uzak duracak kadar da akıllıyım. Her zaman onların işine karışmak benim işim değil.” ve ekliyor, “Hepimiz birbirimize destek oluyoruz. Birbirimizin harika olmasını istiyoruz. Benim işim onu kendisine bırakmak. (Bronny’ye başını sallıyor) Onu küçük kardeşine, küçük kardeşini de küçük kız kardeşine….”
Bu şekilde bakıldığında belki de James’in Bronny ile oynama konusundaki beyanı, hazırladıkları daha büyük ve koordine bir planın parçası olarak destek ipindeki karabinadır. Aslında hayır. Görünüşe göre bu herkes için sürpriz oldu. Bronny, babası halka açık bir şekilde bu fikri beyan edene kadar duymadığını, ama “oldukça havalı” bulduğu söyledi. Savannah da bunu bilmiyordu. Konuştuğumuzda “Hayır bunun hakkında konuşmamıştık” diyor.
Yani evet, çocuklara 10-11 yaşlarında ne olmak istediklerini soruyorsun. NBA’de oynamak istiyorum cevabını veriyorlar. Bence bu LeBron’un kalbinden geçenlere yakın ve değerli bir şeydi. James bütün bunları doğruluyor. Bu konuda çok fazla tartışmadıkları söylüyor LeBron James ve ekliyor: “Gelecek hakkında konuşmuyoruz bile. Bu fikri ortaya attım çünkü basketbol tanrıları ile konuşmayı ve bir şeyin gerçekleşip gerçekleşmeyeceğini görmeyi seviyorum. Kariyerimde hep hedefler belirledim. Basketbol tanrıları ile konuştum ve hepsini dinlediler. Umarım bu sonuncuyu da dinlerler.”
Kariyerindeki birçok kilometre taşı arasında, bu ayrı bir yerde duruyor. Birçok NBA oyuncusunun oğulları NBA’de yer aldı. Rick Barry’nin üç oğlu NBA oyuncusu oldu. Aslında şu anda oğulların altın çağlarını yaşıyoruz. Trent’ler, Hardaway’ler ve Sabonis’ler havada uçuşuyor. Warriors’un son şampiyon olan kadrosundaki dört oyuncunun babası eski NBA oyuncusuydu. Stephen Curry, Klay Thompson, Andrew Wiggins ve Garry Payton II.
LeBron sadece basketbolun nasıl oynanacağını gösteren bir idol değil. Zaman zaman Bronny’ye koçluk da yapıyor. Burada Blue Chips takımına yardım ediyor. Ancak birkaç babanın kariyeri çocuklarıyla örtüştü. Hornets’te analistlik yapan Dell Curry, oğulları Steph ve Seth’in oyunlarını analiz ediyordu. Ya da Doc Rivers oğlu Austin’e koçluk yaptı. Ancak hiçbiri oğluyla birlikte oynayamadı. Sağlıklı basketbol kariyeri ve şans.
James’in ise gerçekçi bir şansı var. Ayrıntıları sorduğumda, “Bir şeyleri ortaya atmayı seviyorum. Ama önümüzdeki 2-3 yıla dair neler olacağını söyleyebilecek birisi değilim. Ben vizyonerim ama aynı zamanda da anı yaşayan bir insanım.”
Yine de çarklar dönüyor. Etrafımızda dönen serbest oyuncu anlaşmaları ve takaslar devam ediyor. Kesinlikle 2024 ve 2025 yıllarında ilk tur draft haklarını kimin aldığına bakardım. 26-27 de öyle, Böyle şeylere dikkat ediyorum. Matematiği yapıyorum 2027? (Bryce’a başımı sallıyorum) Bu adam için de hala NBA’de olma şansın var mı? diye soruyorum.
LeBron gülümsüyor, “Bir süre oynayabileceğimi hissediyorum. Yani her şey bedenime kalmış, ama daha önemlisi zihnime. Eğer zihnim keskin, taze ve motive kalabilirse, o zaman gökyüzü bile limit değil benim için. Bunun ötesine geçebilirim. Ama göreceğiz. Hayal edilecek çok şey var: LeBron 43 yaşında ve iki oğlu ile birlikte NBA karşılaşmasında oynuyor. Tom Brady 45 yaşında ve hala oynuyor. Neden olmasın?”
Akron’daki turnuvanın sabahı, sıcak ve kasvetli bir şekilde gün doğuyor. Normalde böyle bir etkinliği düzenlemek için korkunç bir zamanlama olurdu. Ohio’nun ortasında sıcak havanın altında bir hafta sonu.
“Bronny olmasaydı, beş kişi olurduk.” diyor turnuvanın organizatörü Darren Duncan. Sabahın büyük kısmında, tribünlerin yarısı boştu. Ancak saat 13.30’a geldiğinde atmosfer değişti. Taraftarlar tribünleri dolduruyor ve Slam, Overtime gibi hype yaratma sitelerinden gelen yüksek teknoloji kameralara sahip bir dizi genç adam, dakikalar içerisinde görüntüleri yüklemeye hazır, bir moda pistini çerçeveliyormuş gibi sahada belirdi. Sonra Bronny liderliğindeki Blue Chips sahaya çıkıyor. 0 numaralı formasını boynuna bir pelerin gibi geçiren genç oyuncu, büyük bir yel değirmeni smacını vuruyor. Smaç konusunda olağanüstü. Şimdi DJ notalara basıyor. Cavs formalı çocuklar kafalarını çeviriyor. Yarı sahada LeBron, bir Blue Chips tişörtü ve kafasına taktığı siyah bir bandana ile düşünürseniz, gerçek üstü bir sahne. Yenilediği spor salonunda, ayağa kalkmasına yardım ettiği şehirde, kurduğu devlet okulunun sokağında, kendisine bağlı bir şekilde ayakta duran şehirde, şimdilik bir baba-asistan koç rolünü oynuyor.
Kanada’dan gelen hiperatletik bir all-star kadrosu olan takım ilk çeyreğin başlarında çıkıyor. Mola esnasında LeBron, Brook Cupps beyaz tahtaya taktik çizerken kalabalığın arasında geziniyor. Brook yıllar boyunca koçluğun büyük bölümünü yaptı. James maç takvimi izin verdiğince gelip bir şeyler yaptı. Şimdilik, gelip su ve havlu sunan, kaç mola kaldığını söyleyen ve beşlik dağıtan adam rolünde. Bu LeBron, hala 2,06 metre olsa da %5 yağ oranıyla sahanın kenarında. (James’in oturduğu, ortasında siyah bir bel desteği olan, katlanır sandalyelerin berbat ergonomisi olmasına rağmen şaşırtıcı şekilde rahat)
LeBron, ilk günlerdeki gibi olmasa da vokal. Bronny’yi her zaman, “Ribaund ve sıkıştırma” savunma rotasyonlarını alkışlıyor. “Pas, bir tane daha, bir tane daha…” Sabahın erken saatlerinde Bryce ilk maçını oynadı. 15 yaşındaki uzun ve gözlük takıyor. LeBron’un etrafındaki herkes, Bryce’ın geçen yıla göre ne kadar uzadığı hakkında yorum yapıyor. İnternette de fark edilen bir şey, şimdi abisiyle eşit duruyor. Bryce’ın karşılaşması sırasında LeBron, saha kenarında bir sandalyeye oturmuş, tüm ebeveynlerin yaptığı gibi izleyiciydi. Oğullarının oyununu izlerken, “Rahatlamaya çalışıyorum ama yapamıyorum.” diyor.
Bryce bir üçlük attı ve sahada daha büyük ve güçlü rakiplere ayak uydurmaya çalıştı. Zaman zaman hayal kırıklığına uğradı ve bazen heyecanlandı. 15 yaşındaki bir çocuktan beklenildiği üzere. Bir atıcı olarak şehrin en iyilerinden olan Savannah, Bryce’ın daha çok kendisine benzediğini söylüyor. “Onunla konuşursan seni alkışlayacak, Bronny ise daha çok babası gibi sakin ve havalı.” Gerçekten de, Bronny hafta sonu boyunca sinsi bir gülümseme dışında nadiren duygu gösterdi. Pürüzsüz ve zarif, boş oyuncuyu bulur, ribaundlar için dikey yükselir. Kanada takımı karşısında ilk üç 3 sayılık atışını kaçırdı ancak ikinci yarıda ritmini buldu. Bir back-door alley-oop’unu iki elle bitirdi ve rakip gardı kovalayarak, babasının ikonik takip bloklarına benzer bir blok yaptı. Turnuvadaki 4 karşılaşmada 12 sayı ve 4 asist ortalaması yakaladı. Bütün bunlar harika ama çoğu insanın bilmek istediği şey şu: Ne kadar iyi olacak? Şu anda buna cevap vermek zor. Yıllar geçtikçe Bronny, beş üzerinden dört yıldızlı bir seçim olarak sıralandı. Lise istatistikleri ezici değil. Ancak Sierra Canyon güçlü bir okul. Bronny’nin birinci sınıf takım arkadaşlarından Brandon Boston Jr. ve Zaire Williams şu anda NBA’deler. Takımına liderlik edeceği ilk sezon olacak.
Hafta sonu onu izlerken göze çarpan şey atletizmi, şutu veya herhangi bir geleneksel beceri seti değil. Onu izlerken hissettiğiniz duygu: Bu kesinlikle birlikte oynamak istediğim birisi. The Battle gibi gösteri etkinlikleri tam da budur: vitrinler. Gardlar topa hakim olma, hükmetme, saldırma ve şut atma eğilimindedirler. Herkes kendi skorunu atmak istiyor. Ancak Bronny öyle değil, savunma ribaundlarını topluyor, dribling yapıyor ardından forvetteki şutörleri buluyor. Geçiş oyunlarında tüm sahayı geçiyor ve köşedeki şutöre topu çıkarıyor. Genlerine bakınca bu hiç de şaşırtıcı değil, ama yine de izlemek yüreklendiriyor. İşte dünyanın yükünü omuzlarında taşıyan bir çocuk ve basketbolun doğrularını yapıyor, kendi skorunu arttırma içgüdüsüne direniyor.
Dayton Elite’den Joey Gruden gibi genç oyuncu kaşifleri, oyuncular ve antrenörlerden duyduğum bir şey, “Onun oyun stilini seviyorum.” Gruden, “Spot ışıklarına rağmen çok fazla şey yapmaya çalışmamasına artı veriyorum.” NCSA Athletic Recruiting’in eski bir ulusal scouting direktörü olan, Justin Brantley, bunun ters bir tarafı olduğunu söylüyor. Altıncı sınıftan beri Bronny’yi takip eden “The Battle” için play-by-play istatistikleri sağlayan Brantley, “Bunu bir hediye ve bir lanet olarak görüyorum.” diyor. “Karşılaşmalarda inisiyatif almaya çalışmazdı. Her zaman doğru şekilde oynamaya çalıştı ve bazen altyapı basketbolunda kontrolü ele alacak ve sonraki altı şutu atacak birine ihtiyacınız var. Onun doğru olanı yaptığını göreceksiniz, bazen keşke saldırsaydı diyorsunuz.”
Brantley, Bronny’nin en üst seviye basketbolda başarılı olabileceğini düşünüyor. “Temelleri sağlam, alan ve basketboldan anlayan adamın yanında ne kadar iyi olabileceğini hayal edebilirsiniz.” Ancak herkes o kadar emin değil.
Konuştuğum başarılı bir AAU direktörü (LeBron’un karşısına geçme korkusuyla ismininin verilmesini istemeyen), Bronny’nin boyu konusunda, 17 yaşında büyümesinin sona erdiği varsayımına dayanarak. “Bence o iyi bir oyuncu, ancak geçen yıl NBA seçimlerinde 1,90 metrenin altında iki ya da üç adam vardı ve olimpiyat süratine sahiptiler. Onun boyunda birisi için NBA çok ama çok zor bir yer haline geldi. Ama LeBron çok güçlü bir insan. Kim bilir neler çıkarabilir.” 13 yıl önce, Michael Jordan, basketbol Hall of Fame’e girmesi sırasında, podyumda durdu, kızı Jasmine ve oğulları Jeffrey ve Marcus’a hitap etti. Jordan onlara bir destek sisteminin hazır olduğuna ve iyi kararlar verecek donanıma sahip olduklarına dair güvence verdi. “Sizin yerinizde olmak istemezdim. Başa çıkmanız gereken tüm beklentiler yüzünden.” Bazı ünlü sporcu ebeveynler, çocuklarını kendi ayak izlerini takip etmekten vazgeçirerek bu yükü ele alır. Diğerleri ise yolun her adımını yönetmeye çalışır. Gerçekten hangimiz hangi stratejinin doğru olduğunu söyleyebiliriz? Bir gencin ebeveynliği dünya izlemiyorken de zordur. Kızlarım 13 ve 15 yaşlarında, çoklu sporlarda atletler, harika ve korkunçlar. Çoğu gün elimden gelenin en iyisini yapıyorum. Takımlarına koçluk yaptım, çabalarını destekledim. Hatalar yaptım. Bu hatalardan ders almaya çalıştım ancak aynı hataları tekrar yaptım.
James, Cavs ile 2016’da şampiyon olduğunda ESPN, Bronny’nin Duke’tan burs teklifi aldığını bildirmişti. LeBron’un ebeveyn olarak hayalini biliyoruz ve dürüst olmak gerekirse bir baba olarak kulağa harika geliyor. Ama aynı zamanda da büyük beklentileri beraberinde getiriyor. Bronny doğası gereği özel olan bir standardı nasıl karşılayabilir? Babasını aşabilmek için gelmiş geçmiş en iyisi olması gerekir. Savannah, “Bu talihsiz bir durum” diyor. Ama aynı zamanda da kaçınılmaz olduğunu biliyor, bu yüzden oğluna hatırlatıyor: “Babanın yaptığını yapmak zorunda değilsin. Aynı başarılara ihtiyacın yok. Ve bu başarıları yakalayamayacağını kim söyleyebilir?” Broony de benzer düşüncede, “beni babamın başarıları ile kıyaslamayın, aynı şeyleri yapmam gerektiğini, hatta onu aşmam gerektiğini düşünmeyin. Bırakın ben ben olayım.”
LeBron da aynı fikirde. Çocuklarına asla oynamalarını söylemediğini vurguluyor. “Her zaman basketbol için bir sevgileri olup olmadığını görmelerine izin verdim. Çünkü günün sonunda, eğer bunu yapıyorsan hiçbir şey gerçekleşmeyecek çünkü ailenin yaptığı bir şeymiş gibi hissedeceksin. Çabuk sönecek.” Basketbol aleminde akıl hocası olmadığına da işaret ediyor. Diğer NBA basketbolcusu babaları aramıyor ya da Dell Curry ile konuşmuyor. “Hiç kimse” diyor. Tüm kariyerim deneme yanılma yoluyla inşa edildi. 18 yaşımda geldiğimde, içine girmek üzere olduğum şeyde bana rehberlik edecek kimse yoktu. Yani deneme yanılma oldu. Peki ya Bronny ile birlikte oynama konusunda yaptığın açıklamaların haksız beklentiler yüklediğini söyleyenler?
“Kimsenin söylediğine kulak asmam. Arayışlarımız ve yolculuklarımız diğerlerinin söylediğine dayanmıyor. Her 10 kişiden beşi seni sevecek. O zaman diğer beş kişi de senden nefret ediyor. Bu sadece kariyer yolculuğu. Ne yaparsan yap. Kelimenin tam anlamıyla Starbucks’ta çalışan bir adam olabilirsiniz. Ve içeriye gelen o chai tea latte’yi yapma şeklinizden nefret eden 4-5 müşteri olacak. İşler böyle yürüyor. Bunun farkına ne kadar hızlı varırsan, o kadar iyi olacaksın. Çünkü buna cevap vermeyecek ya da çaba sarf etmeyeceksin.” (Enerjini onlara harcama, tekrar tekrar bahsettiği mottosu.) Bunun yerine James, her bir hareketi bir fırsat olarak görmeye çalışır. “Bu tahriklerin size motivasyon vermesine izin verin.” Telefonunu açar ve “Alıntıları yazmayı seviyorum.” kaydırıyor, Arnold Schwarzenegger’den bir tane buluyor. “Herkes zayıflara acır, kıskançlık için kazanmak zorundasın.”
Savannah ise bakış açısını korumakta kararlı, “Tabii ki babası, Bronny’nin kendisiyle aynı sahada, belki de aynı takımda oynamasını istiyor. Bu kariyeri için bir pastanın üzerindeki krema olurdu. Ama benim için sadece Bronny’nin mutlu olmasını istiyorum. Long Beach’teki rekabetçi oyunlarda yarışmaktan mutluysanız, o zaman yapmanızı istediğim şey budur. Bir NBA takımı için franchise oyuncusu olmaktan mutluysanız, yapmanızı istediğim şey budur. Birçok insan bir şeyler yapıyor, hayatta ilerliyorlar ancak mutlu değiller. “
James’lerden anladığım kadarıyla: Çocuklarına yüklenen ağırlığın farkındalar (Jordan’ın bahsettiği yük) ve bunu karşılamaya çalışıyorlar. LeBron, “Çocuklarım kendileri hakkındaki anlatıyı duyuyorlar. Bu konu hakkında konuşmasalar da nerede olduklarını görüyorlar. Bununla ilgili en iyi şey babaları gibi yanıldığını kanıtla zihniyetine sahipler.” Nihayetinde ikna etmeleri gereken seyirci NBA front ofislerinde bulunuyor. Takip eden haftalarda LeBron’un Bronny ile birlikte oynama niyeti hakkında yöneticilerle konuştum. “Bronny draft için uygun hale geldiğinde, düşünmeniz gerekiyor. LeBron’u midlevel exception ile takıma katabilir miyiz?” diyor bir NBA yöneticisi. “Ama iyi olmasa bile Bronny’yi draft ediyor musunuz, çünkü LeBron’u düşük kontratla alabilirsiniz? Bu biraz vahşiçe. Ama onun iyi bir ilk tur seçimi olduğunu sanmıyorum.” Genel fikir birliği konuşmak için çok erken olduğu yönde. “Ligdeki insanlar şu anda bunu düşünmek için zaman harcamıyor.” diyor bir batı konferansından bir genel menajer.
Her gün çok fazla drama var. İşler çok hızlı ilerliyor. Bir de iki yıl sonrasını tahmin etmenin zorluğu var. Yeni bir toplu iş sözleşmesi olacak mı? Lig yönetimi drafta üçüncü bir tur ekleyecek mi? LeBron ve Bronny oyuncu olarak hangi konumda olacaklar? NBA takımları yukarı ve aşağı doğru ivmeleri tahmin etmede iyidir. Ama bu hem Bronny’nin gelişimini hem de LeBron’un gerilemesini aynı grafikte ön görmeye dayanıyor. GM, “Tartışmasız LeBron gibi şimdiye kadarki en iyi oyuncudan bahsediyorsunuz, bu yüzden tahmin modeli yok.” diyor. “LeBron her şeye meydan okudu. Çoğu oyuncu için o yaşlarda yılda %10 gerileme ön görebilirsiniz. Ancak onun için bunu söyleyebileceğinizden emin değilim. Onun 40 yaşındaki versiyonu da inanılmaz olabilir.” Aynı zamanda motive olmuş bir LeBron düşünün.
Onun yaşlarındaki elit sporcuları zirvede tutan şeylerin çoğu mentaldir. Her sezon bedelini ödüyor, yorucu hazırlık ve yenilenme dönemi ve NBA’in sürekli draması. James, 2023’ün başlarında Kareem Abdul-Jabbar’ın rekorunu geçerek NBA tarihinin en çok sayı atan oyuncusu olma yolunda ilerliyor. O zaten bir milyarder. Jordan’ın altı şampiyonluğunu yakalamaya çalışabilir, ancak bu büyük bölümü kontrolü dışında. Yine de oğluyla oynamak mı? Şimdi bu onun peşinden koşabileceği bir hedef. Lakers şampiyonluk adayı olmaktan çıksa ve vücudu çökmüş olsa bile hala basketbol oynamak için bir nedeni var. Gerçek hissettiriyor. Çocuğum için orada olmalıyım, onu hayal kırıklığına uğratamam fikileri onu motive edebilir. (Ayrıca James, Tom Brady’den ilham aldığı söyledi ve ekledi: “Emekli olduğunda benden bir parça aldı ve geri döndüğünde buna kesinlikle ihtiyacım vardı”)
İlk olarak üniversiteye gidip gitmeme konusunda bir karar verilmeli. Bronny aslında okulunu seçebilirdi. Ya da bir yıl boyunca yurt dışına gidip profesyonel basketbol oynayabilir. G-League rotasında da keza aynı şekilde. Ya da sadece babasının kaynakları ile antrenman yapabilir, bu en iyiyle çalışarak eğitim almak anlamına gelir. Onlarla oturduğumuzda, aile kararsız. LeBron her birine eşit ağırlık vererek seçenekler hakkında konuşuyor ve bir aile sohbetinde karar vereceklerini söylüyor. Savannah bana Bronny’nin üniversite kariyerine sahip olmak istediğini söylüyor ve ben de bunu istediğini hissediyorum. Savannah, “Bence üniversite basketbolu ile başlamak, mirasını oradan başlatmak için bile harika olurdu” diyor. Sonuçta, Bronny’nin başarabileceği ve babasının asla başaramadığı bir şeydi. Ülkenin geri kalanı 4 Temmuz Bağımsızlık Günü barbekülerini yaparken, Bronny turnuvanın üçüncü gününde son maçında 14 sayı, 5 asist, 1 blok ve 1 top çalma ile oynadı. İki hafta sonra bu genç oyuncu, Nike Peach Jam turnuvasına kafaları çevirecek ve gençlik sporlarını yayınlayan medya kuruluşlarından daha büyük medya kuruluşlarının akını başlayacak.
ESPN, Bronny’nin Duke’a gideceğini ve onu draft sınıfında 24. sıraya taşıyacağının spekülasyonunu yapmaya başlayacak. Başka bir söylenti ise bunun tam tersini iddia edecek. Bu performanstan sonra, kesinlikle üniversiteyi pas geçecek. Bu esnada, bazı sosyal medya hesapları onun hareketlerini “Oh My Goodness Bronny (Yok artık Bronny!)” başlıklarıyla ön plana çıkarıyor. Bronny 17. Instagram postunu yayınladı ve babası bunu paylaştı.
Ardında birlikte üç çocuğunun birlikte çalıştıkları bir post bıraktı. “Çalışıyoruz. Tek bildiğimiz bu. Kimsenin bize bir şey vermesini istemiyoruz. Hak ediyoruz.” mesajını altına ekliyor.
Çok geçmeden, Ağustos ayının başlarında LeBron, bana “Şu anda görebildiğim en güzel şey aynı takımda forma giyen iki oğlum” diyor. Bryce ve Bronny Kalifornia Basketbol Kulübü için bir turnuvada oynarken aynı sahayı paylaşıyor.
LeBron James: “Bryce ve Bronny’yi ilk kez sahada aynı takımın formasını giyerken izliyorum. Bu ÇILGINLIK! ÇOK DUYGUSAL VAY CANINA!”
Ağustos ayı sonlarında LeBron ile görüştüğümde, Bronny’nin artık kolej kariyerine gitmek istediğini ve o hafta LeBron’un eski lise koçu Keith Dambrot’un Duquesne takımından ilk teklifini aldı. Bu noktada tren yolunu alıyor ve artık geri dönüşü yok. Maçlar bittikten sonra bir anı düşünüyorum. Bütün taraftarlar evlerine gitmişti. Sonunda oyuncular rahat davranabildi. Bryce’ın takımı pizzacıya doğru yola çıktı. Diğer takımlar Courtyard Marriott şehir merkezine döndüler. Direkt havuza yol aldılar ve gece saat ikiye kadar buz savaşı yaptılar. Bu yaştaki gençlerin yaptığı gibi koridorlarda aşağı ve yukarı koşuşturdular. Çocukluk ve erkeklik arasındaki bu alacakaranlık kuşağında, hala endişe verici planlamaların çoğunu yetişkinlere ve miyelin bakımından zengin beyinlere bırakabilirsiniz. Sonunda, ne yaptıklarını bildiklerine güvenerek.
Kaynak: Sports Illustrated
Yazan: Chris Ballard
Çeviren: Yahya Kemal Doğan
Editör: Doğa Üründül
