Hatay Antakya’da Esentepe Mahallesi’nde enkaza dönen Kartopu Apartmanı’nın önünde, enkaz altından ses veren 15 yaşındaki kız çocuğunun arama kurtarma çalışmalarını izlerken yeni güne girdik. Lana sabaha doğru 05.00’da 12 saatten uzun süren arama kurtarma çalışmaları sonucunda sağ olarak çıkarıldı.
Benzinimiz azaldığı için yeni günün ilk saatlerinde yakıt almak için yola çıktık. Antakya’yı ve Hatay’ı geride bıraktık. Benzin alabileceğimiz ilk yere yaklaşık dört saat yol aldıktan sonra Adana sınırına ulaştık. Adana’da, Hatay’dan gelen, depremde etkilenmiş pek çok yurttaşla karşılaştık.
Kırıkhan’da insan yok, asker sokakta
Öğle saatlerinde Hatay Kırıkhan’a doğru yola çıktık. Kırıkhan’da oldukça az insanla karşılaştık. Pek çok enkazın önünde Antakya’da ve Samandağ’da karşılaştığımız manzara yoktu. Enkaz önleri çoğunlukla boştu. Sokaklarda ve cadde başlarında oldukça fazla jandarma ve askerle karşılaştık. Karşılaştığımız ilk yurttaşa insanların nerede olduğunu sorduk. Bize çoğu kişinin araçlarına atlayıp köylerine gittiğini, kalanların da çadırlara geçtiğini anlattı.
Biraz ilerleyince tam anlamıyla yıkılmamış ancak oldukça büyük hasar almış yüksek katlı bir binanın önde bekleyen bir grup insanla karşılaştık. Depremde can kaybı vermediklerini ancak bütün eşyalarının evlerinin içinde kaldığını anlatan yurttaşlar, yağma korkusuyla binanın önünden ayrılmaya korktuklarını söylediler.
Biraz daha ilerleyince Suriyeli genç bir kadını kucağında çocuğuyla yürürken gördük. İki gün önce yardımların Kırıkhan’a geldiğini söyleyen genç kadın, evlerinin tamamen yıkıldığını, iki çocuğu ve eşiyle tek katlı bir dükkanın önünde ateş yakarak kaldıklarını söyledi. Tekrar deprem olmasından çok korktuğunu dile getiren kadın, gidecekleri bir yerleri olmadığı için Hatay’dan ayrılamadıklarını söyledi.
Kırıkhan’da karşılaştığımız en korkunç tablo Cumhuriyet Mahallesi’ndeki Gökkuşağı Apartmanı enkazıydı. Sekiz katlı binanın alt katları zemine oturmuş, orta katlar ise sokağa devrilerek yıkılmıştı. Enkazın önünde bir yanda akrabalarından haber almayı bekleyen insanlar, bir yanda ise vinç ile arama kurtarma çalışmaları devam ediyordu.
Enkazdaki anne, baba ve iki kardeşinden haber bekleyen bir genç, ailesinin öldüğünü kabul ettiğini, şu an tek amacının ailesinin bedenlerine tek parça ulaşmak olduğunu söyledi. Deprem anında dışarıda olduğunu söyleyen bir yurttaş enkazdan eşini ve iki çocuğunu bekliyordu. İki gün önce, vinç çalışmalarının başladığını anlatan genç çok geç kalındığını, ilk iki gün enkazdan pek çok kişinin sesinin geldiğini, artık hiç ses kalmadığını anlattı.
Röportajımız sırasında araya giren bir yurttaş, röportaj yapmamıza tepki gösterdi. Bizlere, enkazı ve depremde zarar gören kişileri çekmemizin doğru olmadığını, yapılan haberlerle “siyaset” yapıldığını söyleyerek tepki gösterdi.
Kırıkhan’dan ayrılıp Antakya’ya doğru yola çıkarken karanlık çökmüştü. Kırıkhan’da da Antakya ve Samandağ’da olduğu gibi elektrik ve su yoktu, internet ise gidip geliyordu. İnsansız ve karanlık sokaklarda karanlık çöktükten sonra tedirgin edici bir hava vardı. Kırıkhan’ı arkamızda bırakırken aklımızdaki en büyük soru, çoğu insan ilçeyi terk etmişken bu kadar çok sayıdaki asker ve jandarmanın neden şehre indiğiydi.
Medyascope'un günlük e-bülteni
Andaç'a abone olun
Editörlerimizin derlediği öngörüler, analizler, Türkiye’yi ve dünyayı şekillendiren haberler, Medyascope’un e-bülteni Andaç‘la her gün mail kutunuzda.
