İspanya profesyonel kadın futbol ligi Liga F’de Barcelona forması giyen 25 yaşındaki orta saha Aitana Bonmati, The Players’ Tribune’e kendisini anlattı. 2023 FIFA Kadınlar Dünya Kupası’ndan önce yazılan bu keyifli yazıyı Medyascope Spor’dan Uğurcan Kanca çevirdi.
Editörün notu: Yazının yayınlandığı 24 Temmuz 2023’te 2023 FIFA Kadınlar Dünya Kupası yeni başlamıştı. İspanya’nın şampiyonluğu ile sona eren yolculukta Aitana Bonmati performansı ile zaferin mimarlarından oldu.
1. Pep Guardiola’ya çok şey borçluyum
Katalonya’da büyüyen bir çocuksanız, Pepli Barcelona yılları efsanedir. Xavi, Iniesta, Busquets, Messi…. Takımı biliyorsunuz, değil mi?
Maçları, büyüdüğüm kasaba olan Sant Pere de Ribes’te, Barselona’ya arabayla 40 dakika uzaklıktaki bir bardan izlediğimi hatırlıyorum. (Seyahat bilgisi: Sitges’in yanında. Eğer giderseniz, “Ribes” deyin. Biz yerliler için bu çok önemli, hahaha.) Xavi ve Iniesta’ya oldukça fazla odaklanırdım: Nasıl hareket ettikleri, nasıl şans yarattıkları, topu almadan önce etraflarındaki alanı nasıl taradıkları. Iniesta topu her zaman ileriye doğru sürüyordu, ben de bunu yapmaya çalıştım. Bugün de aynı oyun anlayışına sahip olduğumu hissediyorum. Barça Yolu, eğer böyle adlandırmak isterseniz.
Pep’i hala takip ediyorum, nerede çalışırsa çalışsın, çünkü futbolunu seviyorum. Kazandığında mutlu oluyorum — Barça’ya karşı olması dışında :-D
2. Barça’dan ayrılmak istedim
Hiç fırsat bulamadım.
Sıfır.
Herkes Camp Nou’da oynamayı hayal eder. Oraya 14 yaşındayken gitmiştim ve çok büyük duygular hissettiğimi hatırlıyorum. Kafanızı kaldırıp 90.000 kişiye baktığınızda neredeyse başınızın döndüğünü hissedersiniz. Fakat herkesin orada oynamayı hayal ettiğini söylerken erkeklerden bahsediyorum.
Medyascope'un haftalık e-bülteni
Andaç'a abone olun
Editörlerimizin derlediği öngörüler, analizler, Türkiye’yi ve dünyayı şekillendiren haberler, Medyascope’un e-bülteni Andaç‘la her çarşamba mail kutunuzda.
Sence kızlar bunu düşünmüş müdür? Pffffft. Hiç şansları yok. Bu hiçbir şekilde mümkün değil.
O zamanlar Barça kadınları televizyonda yoktu. Sosyal medyada yoklardı. Kadınların Camp Nou’da oynama şansı kesinlikle yoktu. Uzun bir süre boyunca İspanya’daki en iyi kadın takımları da profesyonel değildi.
Bu yüzden Barça U15’lerde oynarken burada futboldan para kazanmanın bir yolunu göremiyordum. İngiltere, İspanya ya da Almanya gibi Avrupa’nın başka yerlerindeki kadın futbolu hakkında pek bir şey bilmiyordum ama insanlar ABD’den çok bahsediyordu. Orada oynarken okuyabilir ve sonrasında profesyonel bir kariyer yapabilirdiniz. “Oh, harika!” dedim. Ailemle Oregon Üniversitesi ve hangi sınavlara gireceğim hakkında bile konuşuyorduk.
Barça’yı her zaman seveceğim. Ama kariyerinizi de düşünmek zorundasınız, değil mi?
Sonra ben 17 yaşındayken ve ikinci takımda oynarken Barça aniden birinci takımı profesyonel yaptı. Bir yıl sonra da büyüklere terfi ettim. İki yıl içinde “Evet, Amerika’ya gideceğimden ‘Vay canına, Barça’da tam zamanlı profesyonelim'”e geçtim.
3. Ailem İspanyol yasalarına karşı savaştı
Onlar Katalan Dili ve Edebiyatı öğretmenidirler. Evleri adeta bir kütüphane! Eskiden İspanya’da bir çift çocuk sahibi olduğunda babanın soyadını ilk, annenin soyadını ikinci sıraya koymak zorundaydılar. Bunun için gerçek bir neden var mıydı bilmiyorum. Sadece işler böyle yürüyordu.
Her neyse, ailem bundan hoşlanmadı. Eşitlik için her zaman çok mücadele ettiler, bu yüzden 1998’de doğduğumda, kuralın değiştirilmesi için büyük bir çabanın içinde yer aldılar. Ve başarılı da oldular. İlk soyadım olan Bonmatí annemden, ikinci soyadım olan Conca ise babamdan geliyor.
Onların yaptıklarıyla gurur duyuyorum. Kadın hakları için mücadele etme isteğinin kanımda olduğunu hissediyorum.
4. Oyuncu grevi çok zordu
Çok zor. Maçları, parayı, sponsorları, her şeyi kaçırırsınız. Basında öldürülüyorsunuz. Ama ben bunun bir parçası olmak istedim. İspanya Futbol Federasyonu’nun bize daha fazla yatırım yapması gerektiğini hissettim. Büyük turnuvaları kazanmak istiyorsak bazı değişikliklerin yapılması gerekiyordu. Biz de bunu yapmak istiyoruz, yoksa ne anlamı var ki?
Sezon boyunca (ve burada sadece kendi adıma konuşabilirim) federasyonla bazı görüşmeler yaptım. Her iki taraf da benim geri dönmem için bazı şeylerin değişmesi gerektiğini kabul etti. O anda federasyonun bize hak ettiğimiz desteği vereceği konusunda umutluydum. Ve sonunda bu Dünya Kupası’nda oynamaya karar verdim.
Şimdilik bu konu üzerinde daha fazla durmak istemiyorum. Sadece bu turnuva için çok heyecanlıyım. Ve doğru kararı verdiğimden eminim.
5. Camp Nou’da biletler tükendiğinde, buna gerçekten inanmamıştım
Daha önce Barça kadın takımı ile orada oynamıştık ama pandemi nedeniyle tribünler kapalıydı. Geçen yıl Real Madrid’e karşı oynadığımız Şampiyonlar Ligi çeyrek finali için bizi oraya geri götürdüklerinde bu kadar büyük olacağını tahmin etmemiştim.
Elbette bir Clásico’ydu ama biz birkaç bin kişinin önünde oynamaya alışkınız. Tek garanti, Barselona’da çok sayıda arkadaşım ve aile üyem olduğu için en az 100 kişinin geleceğiydi!
Bilet satışlarını takip etmek için sosyal medya hesabını takip ediyordum. Güncellemeler şu şekildeydi:
“25,000 bilet sattık.”
Vay canına.
“50,000 bilet sattık.”
Gerçekten mi???
“Biletler tükendi.”
Hayır…. İmkansız.
6. Lyon yenilgisi bizi şampiyon yaptı
Şampiyonlar Ligi finalini izlediniz mi? Wolfsburg ikinci dakikada gol attığında, aklım bir önceki yıl Lyon’un altıncı dakikada gol attığı ve 3–1 kaybettiğimiz finale gitti. İlk tepkim, HAYIR! YİNE OLMAZ!!!
Ama bu sadece bir saniye sürdü. Bir sonraki an topu bulmak ve başlama vuruşuna hazır hale getirmek için kaleye doğru koşmaya başladım. Çok zaman vardı, biliyor musunuz?
Sonraki dakikalarda tamamen üstündük. Şans üstüne şans yarattık.
Kaçırdık, kaçırdık ve kaçırdık.
Golün yakında gelmesi gerektiğini düşünüyordum….
… ve sonra bir anda golü buldular. 0–2.
Yine de devre arasında soyunma odasına girdiğimde gördüğüm tek şey pozitiflikti. Lyon karşısında neyi yanlış yaptığımızı öğrenmiştik ve hepimiz kendimize güvenmek, sakin kalmak ve oynamaya devam etmek konusunda hemfikirdik. Bu yüzden 3–2 kazandık.
7. Her şey için savaşmak istiyoruz
Avustralya ve Yeni Zelanda harika yerler ama biz buraya tatile gelmedik.
Takımımız artık farklı. 2019 Dünya Kupası’nda tecrübe eksikliğimiz vardı. Bu kez Barça ile her şeyi kazanmış oyunculardan oluşan bir çekirdeğimiz var. Birbirinizi kulüpten tanıdığınızda işiniz daha kolay oluyor. Barça çok büyüdüğü için milli takımın da gelişmesi mantıklı. Barça’da çok fazla fiziksel çalışma yaptık ve çok daha güçlü bir zihniyet inşa ettik. Bu olmadan Dünya Kupasını kazanmak mümkün değil.
(İspanya Kadın Milli Futbol Takımı, İngiltere’yi 1-0 yenerek 2023 FIFA Kadınlar Dünya Kupası’nda şampiyon oldu)
8. Vietnam’da çok şey öğrendim
Hayatla bağlantıyı koparmanın en sevdiğim yolu seyahat etmektir. Birkaç yıl önce Vietnam dağlarında pirinç tarlalarının yanında yürüyüş yapıyordum ve keskin kayaların üzerinde koşuşturan birkaç çocuk gördüm. Yalnızdılar. Ayakkabıları yoktu. Ve çok yüksek kayalıkların kenarlarında oturuyorlardı. Bizim kültürümüzde aileleri peşlerinden koşup “HEY, İNİN ORADAN!!!” diye bağırırdı. Ama bu çocuklar sadece gülümsüyor ve rahatlıyorlardı.
Avrupa’da her şeyimiz var ama hep sahip olmadıklarımızı düşünüyoruz, anlıyor musunuz? Bu çocukların ayakkabıları bile yoktu ama mutluydular.
9. Birçok insanın yardımımıza ihtiyacı var
Bazen bu dünyanın b*ktan olduğunu düşünüyorum. Pek çok insan savaş yüzünden istemeden evlerini terk etmek zorunda kalıyor. İspanya ve İtalya gibi yerlere parasız, arkadaşsız ve dil bilmeden geliyorlar. Bazıları eşini, çocuğunu ya da kocasını kaybetti. Dürüst olmak gerekirse, bu benim kalbimi kırıyor. Avrupa’da Ukrayna’yı biliyoruz çünkü bize yakın ama dünyanın her köşesinde mücadele eden o kadar çok insan var ki. Afganistan’da kadınlar kadın oldukları için üniversiteye gidemiyor, hatta evlerinden tek başlarına çıkamıyorlar. Bu ne kadar çılgınca?
Her yıl hedef aynıdır: Her şeyi kazanmak
Bunun gibi trajediler ne kadar ayrıcalıklı olduğumu fark etmemi sağlıyor. Geçen yıl İspanya’daki BM Mülteci Ajansı ACNUR ile çalışmaya başladım. Kadın mültecilere burada bir destek ağı sağlamak ve entegre olmalarına yardımcı olmak için Barselona’da futbol eğitimi düzenliyorlar. Bu oldukça havalı, değil mi? Takım arkadaşlarımdan her zaman yedek krampon ve kıyafet istiyorum. Bu dünyayı düzeltmeyecek ama şimdiden pek çok hayatı iyileştirdiğini düşünüyorum. Benim için bunun anlamı çok büyük.
10. Durmak istemiyorum
Barça için oynamak çok yoğun bir süreç. Her zaman bir sonraki antrenman, bir sonraki maç, bir sonraki kupa vardır. Her yıl hedef aynı: Her şeyi kazanmak. Bir gün kariyerim sona erdiğinde, bir ya da iki yıl boyunca dünyayı gezeceğim ve Kolombiya ve Japonya gibi yerlerde kendimi geliştireceğim.
Ama şu anda kazanmaya devam etmek istiyorum. Bu baskıyı, başarısız olamayacağınızı, her gün kendinizden en iyisini talep etmeniz gerektiğini hissetmeyi seviyorum. Bu benim kimliğimin bir parçası haline geldi.
Bu Dünya Kupası’nda takıma yardımcı olmak için %200’ümü vereceğim. Ve her zaman olduğu gibi, Xavi ve Iniesta’dan öğrendiğim futbolu oynayacağım. En çok sevdiğim şekilde.
Yazan: Aitana Bonmati
Çeviren: Uğurcan Kanca
Editör: Doğa Üründül
Kaynak: The Players’ Tribune
