Agos gazetesi eski binasının önünde 19 Ocak 2007 tarihinde öldürülen Hrant Dink için vurulduğu yerde anma töreni yapılıdı.
Hrant Dink‘in vurulduğu yer karanfillerle süslenirken, üzerinde “On üçüncü yıl utanmak için geç değil. Biz bitti demeden bu dava bitmez”, “Vazgeçmiyoruz Ahparig”, “Adalet istiyoruz” yazılı dövizler ve Dink’in fotoğrafları, eski gazete binasına asıldı.
Tören öncesi Dink’in vurulduğu Şişli Halaskârgazi Caddesi ve caddeye çıkan sokaklar polis tarafından kapatıldı. Geniş güvenlik önlemleri alan polis, alana girenlerin üstünü aradı. Osmanbey Metrosu yaklaşık dört saat boyunca çalışmadı.
Bu yılki konuşmaları insan hakları savunucusu Şebnem Korur Fincancı ve Toplumsal Bellek Platformu‘ndan Sertaç Ekinci yaptı.
“Öldürülen aydınların katillerinin davalarını yıllarca uzattılar”
İlk olarak, 1994 yılında öldürülen Yusuf Ekinci’nin oğlu Sertaç Ekinci konuştu. Ekinci şunları söyledi: “Ülkenin yüz akı aydınları jet yargılamalarla ve fabrike edilmiş delillerle mahkûm edenler, öldürülen aydınların katillerinin yargılandığı dosyaları yıllarca uzattılar, delilleri kararttılar ve her türlü hukuki kuralı çiğnediler. Bu yargılamaların son halkası olan babam Avukat Yusuf Ekinci’nin de aralarında bulunduğu bir dizi Kürt aydınının 90’lı yıllarda öldürülmesine ilişkin dava geçen ay sonuçlandı. Cinayetlerin yalnızca devletin elinde bulunan silahlarla işlediği ispat edilmişken ve bu cinayetleri işleyen şahıslardan birinin açık itirafları ortadayken, davada yargılanan tüm sanıklar beraat etti. Bu, bizim için şaşırtıcı olmamalıdır.”
“Bu toprakların yarası hiç kapanmadı”
Daha sonra Hrant’ın Arkadaşları adına insan hakları savunucusu Prof. Dr. Şebnem Korur Fincancı konuştu. Fincancı, “Çünkü bu toprakların yarası hiç kapanmadı. Kapanması bir yana, her gün yeniden kanırtan bir devlet erki ile yaşamak zorunda kalıyoruz. Daha birkaç gün önce kayıplara karıştı Keldani bir çift, Süryani Mor Yakup Manastırı rahibi Aho’yu gözaltına aldılar. Kılıçtan geçirmek, çöllere sürmek yetmedi, her gün yeniden yaşasın o güvercin tedirginliğini Türkiyeli Ermeniler diye elinden geleni ardına koymadı devlet erki. Yaşadıkları mahallelerin adı Bozkurt, caddesi Ergenekon, okulları Talat Paşa nam, soykırım Osmanlının ama iade-i itibar Türkiye Cumhuriyeti’nin oldu. Birlikte yaşamayı, çok dilli, çok kültürlü olmayı başaramadığımız gibi yarattığımız kuraklıktan da utanmaz olduk. Sıra Kürtlere geldiğinde havan mermileri ile delik deşik ettikleri evlerin duvarlarına yazılama yaptı devletin memuru” dedi.
