24 Şubat 2022’de Rus ordusu Ukrayna’yı işgal ettiğinde çoğu kişi Kiev’in çok kısa sürede düşeceğini düşünüyordu. Ukrayna’nın beklenmedik direnişi, Zelensky’nin bu savaşı medyanın ve dünyanın gündeminde tutmaktaki başarısı ve yazın başlayan karşı atak, savaşın seyrini değiştirdi. Savaşın ikinci senesinde kimin kaybedip kimin kazanacağını tahmin etmek, savaşın daha ne kadar süreceğini kestirmek zor. Ancak Ukraynalılar, işgalin ve sıcak çatışmanın izlerini ömür boyu taşımaya devam edecekler. Bu vesileyle, gazeteci Beril Eski ve fotoğrafçı Emre Çaylak’ın Ukrayna’da ziyaret ettiği rehabilitasyon merkezinden haberlerini paylaşıyoruz.
Bir odada bacağı ampüte edilmiş bir asker, üst bacağının arasına sıkıştırdığı sarı pilates topunu belli ritimlerde yukarı kaldırıp aşağı indiriyor. Bahçede üç uzvunu yitirmiş bir başka asker, hemşirelerle sigara içiyor. Bacağı yaralı bir diğer asker, koridorda değneklerle yürüyor.
Burası Kiev’in biraz dışında, uzuvlarını kaybeden askerler için özel olarak tasarlanan bir rehabilitasyon merkezi.
Alex Revtiuh da savaşta mayına basarak bir kolunu ve bir bacağını kaybetmiş. Temmuz ayında Zaporijya’da mayına bastıktan beş gün sonra hastanede gözlerini açan Alex’in ilk sözleri “Hayattayım” olmuş.
Tedavileri ve protez süreci için bir aydır bu merkezde kalıyor. Burada askerlere psikolojik destekten fiziksel egzersize, protez denemelerinden sosyal etkinliklere pek çok imkân sunuluyor.
Beni bir siyah kasket ve spor kıyafetleriyle karşılıyor. Yatağının yanındaki duvarda ilkokul çocuklarının askerler için yazdığı mektupları asmış. Masada kurabiyeler duruyor
“Bacağım çok güçlü” diyor Alex ve ekliyor: “Her gün çok sıkı antrenman yapıyorum. Karnım ve sırtım da çok sağlam.”
Sandalyesinden ayağa kalkıp zıplamaya başlıyor, bana zıplarken ne kadar güçlü olduğunu işaret ediyor.
25 bin asker uzvunu kaybetti
32 yaşındaki Alex, Ukrayna’daki savaşta en az bir uzvunu kaybeden 25 bin kişiden yalnızca biri. Çatışmaların sürdüğü bölgelerde mayın oranının üçte bire vardığı tahmin ediliyor. Özellikle tankları hedef alan güçlü mayınlar, birden fazla uzvun kaybedilmesine yol açıyor.
Medyascope'un günlük e-bülteni
Andaç'a abone olun
Editörlerimizin derlediği öngörüler, analizler, Türkiye’yi ve dünyayı şekillendiren haberler, Medyascope’un e-bülteni Andaç‘la her gün mail kutunuzda.
Daha önce 2012 ve 2016 yılları arasında orduda görev alan ve siyasilerin koruması olarak çalışan Alex, o işten ayrıldığında bir daha bu üniformayı giymem diyormuş. Ancak savaş başladıktan iki ay sonra Budapeşte’deki işinden ayrılmış ve ülkesine hizmet etmek için geri dönmüş.
“Bence doğru olan buydu. Bizler özgürlük için yaşıyoruz.”
Sırada bekleyen çok fazla asker var
Yaralandıktan sonra onu cephede bırakmayan ve ambulansa taşıyan diğer askerlerse, başka bir saldırıda hayatlarını kaybetmişler. Alex, bu yaz savaşın çok kanlı geçtiğini söylüyor.
Victor and Elena Pinchuk tarafından başlatılan bu projede, yedi devlet hastanesi rehabilitasyon merkezine dönüştürülmüş. Sene sonunda sayının 16’yı bulması bekleniyor. Şimdiye kadar 4 bin askerin rehabilitasyon hizmetinden faydalandığı söyleyen Recovery projesinin yöneticisi Svitlana Grytsenko, sırada bekleyen çok fazla asker olduğunu belirtiyor.
Alex, uzuvlarını kaybettikten ve uzun süre hastanede yattıktan sonra 25 kilo kaybetmiş. Güçten düşmüş. Biraz da bu yüzden, günün önemli bir kısmını egzersizle geçiriyor, “Üç aya çok sağlam bir kolum ve bacağım olacak” diyor.
Geçici protezi işaret ettiğimdeyse yüzü düşüyor:
“Bunun hissi çok kötü. Hiçbir servet bir kolun yerini tutamaz. İki kolunu kaybeden birinin milyarları olsa ne olur, telefonunu bile açamaz. Benim en azından bir elim güçlü.”
Alex’in bundan sonrası için hedefleri var. Alex, “Benim için bazı kapılar kapandı. Ama başka kapılar da açıldı” diyor.
Uzuvlarını kaybeden askerlere fiziksel egzersiz yaptırmak ve ileride gençlere bugünün tarihini anlatmak istiyor.
“Herkes zorluklar yaşıyor” diyor ve ekliyor: “Ama hayat devam ediyor.”
