Avowed: Beklentilerinizi yüksek tutmayın

Fallout New Vegas, The Outer Worlds, Pentiment ve Pillars of Eternity oyunlarıyla tanıdığımız Obsidian Entertainment’ın yeni oyunu Avowed Şubat ayında bizlerle buluştu. 2020’de duyurulduğunda fragmanıyla bizi heyecanlandıran Avowed, ilk dönemlerde The Elder Scrolls benzeri RPG oyunlarına Obsidian kalitesinde bir cevap olacak gibi hissettiriyordu, üstelik oyunun Pillars of Eternity evreninde geçmesi ve bu evreni genişletmesi CRPG (classic veya computer RPG) türünü sevenlerin de ilgisini çekmişti. Bakalım nasıl olmuş? Baştan söyleyeyim, bu inceleme oyunun hikâyesi ve detaylarıyla ilgili bilgiler içerecektir ve sürprizleri bozabilir. İşte Avowed oyun incelemesi.

Eora dünyasında karakterler

Kralın bize yaptığı konuşma üzerinden hikâyemiz başlıyor. Eora adı verilen dünyada Aedyr imparatorluğunda doğan ve anne karnında bir tanrının bize dokunmasıyla dış görünüşünde belirli özellikler kazanan bir tanrısal (godlike) karakteriz. Anlatılanlardan öğrendiğimize göre Aedyr imparatorluğu oldukça yayılmacı bir krallık ve gözünü kestirdiği yeni bölgeyse el değmemiş, dokunulmamış ve yüksek kaynakları barındıran The Living Lands. İmparator bizi zamanında bağrına basmış ve himayesine almış, artık geri ödeme zamanı…

The Living Lands’e kralın elçisi olarak gitmemiz ve Dreamscourge adı verilen salgını araştırmamız, Aedyr imparatorluğunun geleceğini güvence altına almamız gerekiyor.

Bu kısa girişin ardından karakter oluşturma ekranıyla baş başayız, kozmetik anlamda oldukça doyurucu bu kısım çoğu kişiyi tatmin edecek kadar çeşitli özellikler barındırıyor. Godlike görünüş özelliklerimizi de burada seçiyoruz, karakteriniz sevimli kalsın diye bu eklemeleri görünmez kılabilirsiniz ancak godlike olduğunuz gerçeği oyundaki karakterler tarafından her zaman dile getirilecek, ben atmosfere daha iyi uyum sağlamak için bu özellikleri kapatmadım.

Seçeneklerimiz

Oyun bize beş arka plan hikâyesinde seçim hakkı sunuyor ve bunlar karakterimizin sınıf seçimini belirli ölçüde etkilediği gibi oyunun ilerleyişindeki diyalog seçeneklerimizde de önemli rolleri oluyor. Bunlar özetle savaş kahramanı, eğitimli büyücü, soylu, kâşif/avcı ve sarayın falcısı. Ben ilk seferde savaş kahramanı olup yakın dövüş odaklı bir oynanış tercih ederken daha sonra başladığımda saray falcısını merak edip ona bakmak istedim.

Bu arka planlar ilk olarak başlangıç silahlarınızı ve karakterinizin yatkın olduğu silah türlerini etkiliyor ancak her zaman oyun sürecinde yeteneklerinizi değiştirip farklı silahlara yönelmeniz mümkün. Burada tek sıkıntı silahların geliştirilme sistemiyle ilgili oluyor. Ona daha sonra değineceğim. Ha, unutmadan söyleyeyim oyunda klasik kılıç, kalkan, büyü ve yay/ok silahlarının yanında bir de barutlu silahlar kullanabiliyoruz ve bunlar çok eğlenceliler.

Arka plan hikâyelerinin asıl önemli olduğu kısımsa diyalog seçeneklerini etkilemeleri.

Ve oyun başlıyor

Karakterimizi oluşturduktan sonra hikâyenin içine atılıyoruz, Living Lands’e yakın bir yerde alabora olmuşuz ve bu bölgeden kurtulup bir an önce Paradis liman şehrine ulaşmamız ve salgını araştırmamız lazım. Bu alan aslında bir öğretici bölge görevi görüyor. Dövüş mekaniklerinden tutun, yağmalama, diyalog seçenekleri gibi birçok şeyin bir ön izlemesini alıyoruz. Bölgedeki askerler salgından etkilenip bilinçlerini yitirmişler ve birbirlerine saldırmaya başlamışlar bir diğer yandan Xaurip adı verilen kertenkele-insan karışımı görünen yaratıklar da buraya dadanmış. Burada kısa süre de olsa farklı dövüş türlerini test etme şansınız oluyor. Ayrıca kamera açısını da test edebilirsiniz.

Oyun asıl olarak birinci şahıs bakış açısından oynanacak şekilde dizayn edilmiş olsa da üçüncü şahıs kameradan da oynayabiliyorsunuz, silah kullanmak istediğim için ağırlıklı olarak bunu tercih etmedim, ikinci oynayışımda denedim, böyle de oynanır ama bana ideal gelmedi. Bu bölgede mekaniklere alışmanın ardından Paradis’e geçtiğimizde yan görevler, kelle avcılığı görevleri ve keşfedilmek üzere bizi bekleyen orta boyutlu bir harita bizi bekliyor.

Düşman çeşitliliği kısıtlı

Oyun dört ana bölgeyi içeriyor, bunlar Paradis şehrinin bulunduğu Dawnshore, Fior Mes Iverno şehrini içeren Emerald Stair, Thirdborn şehrinin bulunduğu Shatterscarp ve Solace Keep kalesinin bulunduğu Galawain’s Tusks. Bölgelerin çeşitliliği ve görsel dizaynı gerçekten çok doyurucu, hem bu bölgelerdeki coğrafi farklılıklar dikkat çekiyor hem de bölgelerde yaşayan ırkların çeşitliliği birbirinden farklı.

Üstelik her bölgenin başa çıkmaya çalıştığı problemler de (salgın hariç, her bölge ondan etkilenmiş durumda) birbirinden farklı. Mesela Emerald Stair’de Animancerlar (ruhların bilimsel araştırmalarını yapan kimseler) ve bölge halkı arasında bir anlaşmazlık hâkim, Animancerlar bölgedeki ölüleri tarım işçisi ve birçok farklı işlevde kullanmak için teknoloji geliştirmeye çalışırken bölge halkı buna karşı.

Thirdborn çevresi ve Shatterscarp, Aumaua ırkından korsanlarla kaynıyor, Galawain’s Tusks’a gittiğimizdeyse iç çekişmelerle uğraşmaktan kıtlığa girmek üzere olan cüce ırkını görüyoruz.  Ancak çok can sıkıcı bir husus var ki bu görsel ve anlatısal çeşitliliğin maalesef oyunun ana materyaline, dövüş alanına geçince esamesi okunmuyor. Tüm Living Lands Xaurip kaynıyor ya da tek tük iskelet veya örümceğe denk geliyorsunuz, oyun sonu bölgelere doğru da Dreamscourge salgınından etkilenen insansılar daha çoklar ama düşman çeşitliliği bu kalibrede bir oyun için oldukça kısıtlı.

Dövüş keyifli mi?

Düşmanlardan bahsetmişken biraz da dövüş konusunu detaylandırayım. Hangi sınıfta devam etmeyi seçerseniz seçin, dövüşü daha keyifli hale getiren şey oyundaki ilerlemeniz ve silah geliştirmeleriniz. Bu açıdan temel mekanikler iyi bir dizayna sahip. Özellikle tabanca örneğinden açıklayacak olursam, gerekli yetenekleri açmanızla birlikte dövüş esnasında tabancanızla nişan aldığınızda zamanın yavaşlamasını sağlayabiliyorsunuz (esasında bullet-time özelliğini açıyorsunuz) ve böylelikle düşmanların kafasına isabet ettirme olasılığınız artıyor dövüş daha da güçlü olduğunuz ve keyif aldığınız seviyelere yükseliyor, benzer RPG mekanikleri diğer silahlarda da mevcut.

Oyuncuların sıklıkla yakın dövüşü eleştirdiği farklı platformlarda gözüme ilişti bence burada çözüm yakın dövüşü tek başına oynamamak, silah veya büyü ile kombine ettiğinizde çok daha dinamik ve eğlenceli bir hal alıyor. Yoksa tek başına hantal kaldığını düşünüyorum. Silah çeşitliliği genel anlamda fena değil, oyun sizin karşınıza sıkça sıradan silahlar düşürse de aslında bunlar kaynak görevi görüyor, çünkü daha güzel olan özellikli silahlarınızı geliştirmek için bunları parçalayıp elde ettiğiniz ham maddeleri kullanıyorsunuz.

Oyunun ortasında bir yerde kullandığınız silah türünü değiştirmek isterseniz işte bu noktada yeterince geliştirmediğiniz diğer silahlar biraz bunu ideal olmaktan uzaklaştırabiliyor çünkü bu noktada ham maddeniz diğer silahları geliştirmek için yeterli olmayabilir. Uğraştırıcı birkaç alışveriş ve ham madde dönüşümleri gerektirse de tabii ki bu geçiş yine de imkânsız değil.

Beklentilerinizi düşük tutun yine de

Avowed’un en ön planda yer alan özelliklerinden biri dövüş mekanikleriyken diğeriyse kesinlikle oyuncunun hikâyedeki etkisine verdiği önem, başka bir deyişle ‘player-agency’. Ancak bunu, yani oyunun dünyasındaki olaylara ve durumlara etkimizi ancak hikâye düzeyinde görebilmekteyiz, bu bir anlamda bence hayal kırıklığı. Çünkü Obsidian’ı derin rol yapma oyunlarıyla biliyoruz ancak son yıllarda çıkardıkları yeni oyunlar bu bağlamda odaklarını zayıflattıklarını gösteriyor. Üstelik Microsoft’un satın almasıyla bütçesinin artmasını ve de oyunların ölçeklerinin büyümesini beklerken içerik anlamında tam tersi yönde bir gelişme görmekteyiz. Tabii ki seslendirme, oyun motoru ve grafik kalitesinde ilerleme var ama bu oyunların yüzeyselleşmesinin önüne geçememiş ne yazık ki.

Player agency anlamında en sevdiğim örneklerden biri Fior mes Iverno bölgesinde oldu. Burası oyunun ana hikâyesinde önemli bir rol oynuyor ve Emerald Stair bölümünün sonunda, Steel Garrote, Fior mes Iverno’yu yerle bir ederek onu haritadan siliyor ve oyunun geri kalanında oraya tekrar gitmek mümkün olmuyor. Bu kısmı oynayan kişiler ilk etapta bunu bilmediği için geri dönüşü yok ancak Fior mes Iverno’yu kurtarmak Steel Garrote’a erken bir saldırı yapmanızla mümkün olabiliyor.

Oyun özetle, yılın en iyi RPG oyunu değil ama yine de oynadıkça içine çeken bir havası var. Ancak bir diğer yandan belli bir sürenin üzerinde oyuncuyu tutabilecek kadar çeşitliliğe sahip değil. Benim oynama şeklimle yaklaşık 35 saat süren oyunun daha önce görmediğimiz bir şeyi gösterme çabası pek yok bu yüzden beklentilerinizi yüksek tutmazsanız ve bu dünyaya merakınız varsa keyifli bir zaman geçirebilirsiniz. Oyun PC için Game Pass ve Xbox Game Pass’te mevcut, Steam’de ise $41.99 olarak fiyatlandırılıyor.