Rushan Abbas seslendirme: Medyascope muhabiri Dilek Şen
Çin’in Sincan Uygur Özerk Bölgesi’nde başta Uygurlar olmak Müslüman azınlık halklar neler yaşıyor? Çin’in eğitim merkezi adını verdiği kamplarda Uygurlar gözaltında mı tutuluyor? Amerika Birleşik Devletleri (ABD), Avrupa ve Türkiye’de yaşayan Uygur diyasporası, Uygurlar’ın yaşadıkları baskıyı duyurmak ve kamuoyu oluşturmak için neler yapıyor? Türkiye’nin Çin ile ticari ilişkileri Uygur hareketine desteğini etkiliyor mu, nasıl? Londra’daki Uygur Mahkemesi neden kuruldu, hangi çalışmaları yürütüyor? Çin’in Kuşak Yol Projesi ile Sincan Uygur Özerk Bölgesi’nin coğrafi konumu arasında nasıl bir ilişki var?
Vaşington merkezli Uygur Hareketi (Campaign for Uyghurs) Başkanı Rushan Abbas ve Uygur Çalışmaları Merkezi (Centre of Uyghur Studies) Başkanı Abdulhakim İdris, Gülçin Karabağ‘ın sorularını yanıtladı.
Rushan Abbas, protestolara nasıl katıldığını ve sonraki süreçte neler yaşadığını şöyle anlattı:
“Uygur katliamı başladığında uluslararası iş geliştirme endüstrisinde çalışıyordum ve Vaşington’da prestijli bir firmanın uluslararası yöneticisiydim. Sonra protestolara dahil oldum. Kadınların dünya çapında 14 ülke ve 18 şehirde düzenlediği ‘Bir Adım, Bir Ses’ protestosu vardı 2018 baharında. Sonra Vaşington’daki düşünce kuruluşlarından birinde bir panelde konuştum ve Çin hükümetinin soykırım politikalarını anlatıyordum. Toplama kamplarındaki koşulları konuşuyorduk. Eşimin ailesi hakkında endişeleniyordum ve 2017’de Hotan kentinde bir anda kayboldular. Bu yüzden panelde konuşurken eşimin anne ve babasının, üç kız kardeşinin ve eşlerinin, abisinin ve eşinin, 14 yeğenimizin nasıl bir anda yok olduklarını anlatıyordum. Bu konuşmadan altı gün sonra benim kendi kardeşim, emekli bir doktor olan Gülşen Abbas, benim aktivizmim sebebiyle alıkonuldu. Yani kocam ve ben dünyayı dolaşıp Uygurlar konusunda konuşup insanları eğitmeye çalışırken bunun bedelini kız kardeşim özgürlüğüyle ödüyor. Tam 42 aydır onun nerede olduğunu bilmiyorum, nerede tutulduğu hakkında hiçbir bilgimiz yok. Eylül 2019’da kaçırılmasından sonra profesyonel kariyerime ve işime son verdim ve artık tam zamanlı olarak aktivizm yapıyorum.”
