1986’da Çernobil’deki nükleer felaketin ertesinde bölge sakinleri tahliye edilirken evcil hayvanlarını yanlarına almalarına izin verilmemişti. Hayatta kalanların anlatılarında, sahiplerinin peşinden otobüslere binmeye çalışan, havlayıp, inleyen köpeklerden bahsedilir. Askerler kendilerine verilen talimat gereği bulabildikleri tüm köpekleri öldürmüştü, ancak bazıları kaçıp hayatta kalmayı başardı. İngiliz Guardian gazetesinden Julie McDowall, bölgeye giderek hayatta kalanların soyundan gelme köpek sürülerinin akibetini araştırmış.
Habere göre, 2 bin 600 kilometrekarelik yasaklı bölgede bugün yaklaşık 300 kadar köpek yaşıyor. Ukrayna’nın sert kışlarını; ormanı paylaştıkları, geyiklerle, vaşaklarla, yabani tavşan ve kurtlarla beraber geçiriyorlar. Son dönemde bölgeye Belarus ayıları ve Moğol atları da gelmeye başlamış.
Köpekler tüylerinde çok yüksek oranda radyasyon taşıyorlar ve maalesef pek azı 6 yaşını geçecek kadar uzun yaşayabiliyor. Yemek bulmak için Çernobil’e gelen turistler için oluşturulmuş kafelerin bulunduğu yerleşimlere çeteler halinde gitmeyi adet edinmişler. Guardian’a görüş veren bir tur operatörü, bu başıboş köpek sürülerini bölgeye gelen turistlere Çernobil’in gayri-resmi maskotları olarak tanıttıklarını söylüyor. Endüstriyel kazalardan etkilenen topluluklara yardım amaçlı Amerikan merkezli bir kuruluş olan Clean Futures Fund (Temiz Gelecek Vakfı) da, bu köpeklere sağlık hizmeti verebilmek biri Çernobil’deki fabrikanın içinde toplam üç veteriner kliniği açmış. Kuduz, hepatit gibi hastalıklar için aşılama ve kısırlaştırma programları başlatmışlar. Vakfın kurucularından Lucas Hixon, “yasaklı bölgedeki köpek nüfusunu onları besleyebileceğimiz ve uzun vadeli bakımlarını sağlayabileceğimiz bir sayıya indirmek istiyoruz” diyor. “Böylelikle Çernobil köpekler için daha güvenli hale gelir, ve tabii bölgede çalışanlar ve ziyaretçiler için de öyle”.
