1970 yılının Haziran ayında yönetmen Ferry Radax, ekibiyle birlikte Hamburg’da gerekli tüm teçhizatı kuruyor ve edebiyat dünyasının en uyumsuz ve kendine özgü karakterlerinden biri olan Thomas Bernhard (1931-1989) ile (bazen çok ilginç kadrajlar da kullanarak) bir röportaj gerçekleştiriyor. Drei Tage (Üç Gün) adlı bu yapımda, Bernhard, çocukluk anılarından bahsediyor, yazmanın zorluğu üzerinde duruyor, kitaplarında olduğu gibi insanın en ücra köşelerine sinmiş duyguları deşiyor.
Yaklaşık 55 dakika olan belgesel-röportajdan kestiğim bu iki dakikalık kısımda ise yalnızlık üzerine konuşuyor Bernhard:
“İnsan sadece kendi başına gelişebilir. Kendi içinden çıkamadığı bilinciyle insan daima yalnızdır. Geri kalan her şey bir sanrıdır, şüphelidir. Asla değişmez bu. Okul yıllarında tamamen yalnızsınızdır. Sıra arkadaşınız vardır ve yalnızsınızdır. İnsanlarla konuşursunuz, yalnızsınızdır. Fikirleriniz vardır, gariptir, size aittir, her zaman yalnızsınızdır. Ve bir kitap yazdığınızda, veya benim gibi kitaplar yazdığınızda çok daha yalnızsınızdır. Kendini anlaşılır kılmak imkansızdır. Tek başınalıktan, yalnızlıktan çok daha yoğun bir yalnızlık, bir soyutlama doğar. Nihayetinde, yer değiştirirsiniz. Daha çabuk başka yere gidersiniz, daha büyük şehirlere kaçarsınız. Küçük şehirler size yeterli gelmez. Viyana yeterli değildir, Londra yeterli değildir. Dünyanın başka yerlerine gitmelisinizdir. Yabancı dillerin konuşulduğu bir yerlere gidip gelmeye çalışırsınız. Belki de Brüksel’dir orası, ya da Roma’dır. Bu yüzden, nereye giderseniz gidin daima yalnızsınızdır, kendinizle bir başınasınızdır. Gittikçe berbatlaşan işlerinizle yalnızsındır.”
