The Guardian’ın haberine göre Reality TV alanında çalışan yapımcılar ve psikologlar, bu deneyimden olağanüstü alakayla ayrılan katılımcıları yayından sonraki hayatlarında daha fazla korunmaları konusunda uyardı. Love Island eski yarışmacısı Mike Thalassitis’in ölümünden sonra, prodüksiyon ekibinin şu anki ve önceki üyeleri, çoğu yarışmacının akıl sağlığı hakkında çoğu zaman hiçbir fikri olmadığını, ünlenmelerinin getireceği risklerden de bihaber olduklarını söyledi.
Love Island eski yarışmacısı Thalassitis’in ölümü, geçen seneki Love Island yarışmacıları Sophie Gordon ve Aaron Armstrong’un ardından üçüncü ölüm oldu. Diğer yarışmacıların açıklamalarına göre Love Island gibi programlar, yarışmacılarının yarışma sonrasıyla hiç ilgilenmiyor.
Big Brother gibi programlar için çalışan davranış psikoloğu Jo Hemmings, program sonrası desteğin çeşitli olduğunu, program sonrası psikolojik destekle ilgili bir düzenlemenin yanı sıra adayların seçimi sırasında psikologların tavsiyelerini dinleme konusunda bir kural da olmadığını söyledi. “Herhangi bir TV kanalının sağlık ya da psikoloji konusunda test yapması tamamen kendilerine bağlı, bu konuda bir zorunluluk yok. Bu da sektörde çeşitliliğe neden oluyor, bir tarafta sağlığı hiç umursamayanlar varken diğer tarafta bunu önceliği haline getirenler var. Daha fazla düzenleme ve kuraldan yanayım, bu insanları korumanın bir diğer yolu. Programların bütçelerinin küçük olduğunu biliyorum ama bu insanların onlara yardımcı olabilecek birine erişebilmeleri lazım, çekim ve yayın arasında çok büyük bir boşluk var, katılımcılar bu sırada büyük sorunlar yaşıyor.”
Thalassiti’nin ölümünden sonra, ITV kanalı yaptığı açıklamada Love Island katılımcılarına, yeni hayatlarına uyum sağlama konusunda destek verme konusundaki politikalarını gözden geçireceğini söyledi.
TV programlarıyla çalışan bir başka psikolog Honey Langcaster-James yaptığı açıklamada, prodüksiyon ekibinin katılımcılarla çok iyi ilgilendiğini hem program öncesinde hem program sırasında hem de program sonrasında tam yetkili psikolojik danışmanlık yapıldığını söyledi.
Ancak, bir başka TV yapımcısı ise, program sonrası psikolojik desteğin yetersiz olduğunu söyledi. Benim gördüğüm kadarıyla, program sonrası destek ilk yayınla bitiyor. Yayın bittikten sonra yarışmacılarla ancak bir başka yarışma konusunda iletişime geçiliyor. Yarışmacılar tabii ki görecekleri ilginin farkındalar ve çoğu, bunu karşılıklı fayda olarak görüyor. Programın bir kadrosu, o kadronun da ‘ünü’ oluyor. Fakat hepsi düşünüldüğü kadar buna hazır değiller.
