18 yaşındaki Javier Larragoiti, üniversitede kimya lisansına başladığında babasının diyabet hastası olduğunu öğrendi. Babasının ve onun gibi diğer milyonlarca diyabet hastası için şekere benzer tatta ve tüketilebilir olan bir alternatif yaratmak için üniversitede çalışmalara başladı.
Daha önceden ksilitol adındaki şeker alkolü türüyle çalışan Larragoiti, maliyetinden dolayı bu maddeden vazgeçmişti. On yıl sonra ise, maliyeti düşürmek için, kullanılmayan mısır koçanı atıklarını ksilitole çevirmeye başladı. Şimdiyse, Larragoiti’nin kurduğu şirket Xilinat, 13 farklı atık merkezinden tarımsal atık satın alıp, bunu yılda 1 tonluk üretime dönüştürüyor. Böylece daha ucuza üretilen şeker, daha ucuz şekilde tüketiciye ulaşabiliyor.
“Ancak yanı başımdaki birinin şeker tüketemediği için karşılaştığı sorunları görünce aslında şekerin ne kadar önemli bir şey olduğunu gördüm” diyen Meksikalı genç, babasının önceden şekerin yerine sakarini denediğini ama tadından dolayı bıraktığını ve diyetini de bozduğunu söylüyor. Şimdiyse, Larragoiti’nin babası oğlunun ürettiği şekeri tüketiyor ve diyetini bozmadan hayatına devam edebiliyor. Bu, dünyanın en yüksek ikinci obezite oranına sahip olan Meksika’da şeker tüketiminin düşmesi için önemli bir gelişme.
Dünyada tarımsal atıkların yakılması sera gazı salımını artırmasının yanı sıra, dioksin emisyonu oranını da yükseltiyor. Ucuz ve hızlı olduğu için tercih edilen yakma işlemi hava kirliliğini artırırken aynı zamanda besin kaybına da neden oluyor.
